راز جاودانگی عاشورا چیست؟

مثل هر سال پر از حسرت اینم که چه زود
دلمان تنگ برای دهه ی اول شد

بهزاد ایتیوندی: بوی محرم که به مشام می‌رسد عالم رنگی دگر می‌گیرد و به یکباره همه رنگ‌ها،تعلقات، همه مرام و معرفت‌ها رنگ می‌بازند و به جای آن آنها در سوگ سالارشهیدان کربلا در قلب‌ها می نشیند.

خون عاشورایی بدون هیچ تعارفی در رگ های مردم این زمانه جاری می شود و محرم با این جماعت آن می کند که هرساله شاهد و ناظر آن هستیم. نمی توان تصور کرد برخی از این ها همان جماعتی هستند که تا چند روز پیش از این کوچه و خیابان پرسه می زدند و طعنه زنان از همه باورها می گذشتند.
نمی توان باور کرد این مردان و زنان که از سر شوق و اشتیاق عشق حسین کاسه گدایی بدست گرفته اند تا قدری برنج روز عاشورا را برای بیماران خود هدیه ببرند در حالی که در انبارهایشان لذیذترین غذا را دارند!
این مردم راچه میشود؟! ازحسین و محرم چه دیده اند که فردا و امروز خود را فراموش کردند، این ها از حسین چه می جویند! شاید خود را؛ حسین را یا زینب را؛ شاید هم عشق و جوانمردی عباس را؛ یا شاید هم کربلا را و یا شاید اینان در محرم و عاشورا آب زلالی می یابند که عطش تشنگی درونشان را فرو می نشاند. گویی اینان خود را در پناه سالار شهیدان در امان از هر بلا و ابتلای آن می یابند.
عشق سالار شهیدان چنان بزرگی را دارد که می‌توان دریا دریا مردم را به زیر خیمه اهل بیت (علیه السلام)کشاند! عاشورا فرهنگ سترگی است که در آن می توان همه صحنه های حیات را تبدیل به عاشورای حسین و یارانش کرد! آری اگر همه ما لذت محبت ابا عبدالله الحسین را تجربه کنیم و اگر امید پذیرفتن از سید الشهدا چون«حر»را داشته باشیم و در دل زنده کنیم محبت ثارالله را و خانه خود و شهر خود و سرزمین خود را مملو از مرام و مردانگی به عهدی که می‌بندیم وفادار باشیم! آنگاه راز ماندگاری ابوالمجاهدین و عاشورا را در می یابیم که در حقیقت چگونه است.