درد دل یک مربی پیش دبستانی

گفت در سال ۱۳۷۸همکاری خود را با مکتب القرآن و پیش دبستانی آموزش و پرورش آغاز کردم .کار کردن با نونهالان پیش دبستانی کار هر کس نیست از اینرو بارها و بارها برایمان روش تدریس و واحدهای کار با نونهالان را گذاشتند و امتحان گرفتند. من هم مثل ۲۷هزار مربی پیش دبستانی هر سال با دهها بچه ای که دست راست و چپ خویش را نیز تشخیص نمی دادند کار می کردم . آنان را قرآن خوان می کردم و در مقابل بیست هزارتومان تمام تقدیممان می کردند.

بیست هزارتومان را می گرفتیم ولی صدها امید به آینده داشتیم که روزی حقوقی فربه از جنس حقوق بگیران رسمی را دریافت خواهیم کرد. متاسفانه از عدالت و عدالت گستری دولت نهم و دهم بی بهره ماندیم ! و به دولت تدبیر و امید امیدوار شدیم . در این دولت نیز ۲۷هزار مربی پیش دبستانی و هزاران فرزند فرهنگیان و هزاران نفر دارای مدارک لیسانس و فوق لیسانس و ده ها نفر دارای امتیاز ایثارگران و … منتظرند در دایره آن پنج هزار نیروی موعود (جذب) قرار بگیرند.

از شما چه پنهان هرچه سایت ها را مطالعه می کنم و هرچه اخبار و مصاحبه های مسئولین مربوطه را گوش می کنم تا به صورت شفاف دریابم من مربی پیش دبستانی با سابقه ی ۱۶سال خدمت تا چه اندازه در اولویت جذب هستم، خبری و یا نکته ای شفاف نمی بینم!

ای خدای بزرگ به این مصاحبه های غیر شفاف و هزاران جوان متقاضی جذب و محدودیت در جذب که نگاه می کنم در شوره زار یأس فرو می روم ولی چون گفته شده در نا امیدی بسی امید است همچنان چراغ امیدم را روشن نگه می دارم.

به امید روزی عالی جنابان مجلس و دولت این بیش از ۱۶سال سابقه خدمت را ببینند و دراستخدام ها لحاظ کنند.