سیاست زدگی و توسعه نیافتگی لرستان

 

سیاست زدگی و توسعه نیافتگی لرستان

مهدی دوست محمدی

 

به تعبیر دکتر حسینعلی نوذری «سیاست فعالیتی اجتماعی ست که با تضمین نظم در نبردهایی که از گوناگونی و نا هم‌گرایی عقیده‌ها و منافع ناشی می‌شود، می‌خواهد به یاری زور – که اغلب بر حقوق متکی است – امنیت بیرونی و تفاهم درونی واحد سیاسی ویژه‌ای را تأمین کند.»

ناصر فکوهی، استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران، انسان ایرانی را انسانی سیاست زده می داند که سیاست را عامل اصلی ناکامی ها و کامیابی های خودش می شمارد.

فکوهی سیاست زدگی را پیوند توهم آمیز همه امور جامعه به سیاست می داند. او معتقد است سیاست زدگی به این معنا در جوامع مدرن و دموکراتیک جهان غرب، اکنون دیگر چندان رایج نیست ولی در ایران، چنین پدیده ای هنوز با شدت و حدت وجود دارد.

دکتر عماد افروغ نیز معتقد است سیاست زدگی به گونه ای با بی عدالتی و از جا کنده شدن اشیا و موضوعات از جایگاه واقعی خود عجین است. در این شرایط است که ما شاهد عزل و نصب های سیاسی – جناحی و کنار گذاشتن اصل تخصص و ویژگی های متناسب و متناظر با مشاغل فرهنگی و حتی اقتصادی نیز خواهیم بود. خیلی ها فکر می کنند چون به قدرت دست پیدا می کنند، خواه ناخواه واجد یک اعتبار و منزلت خاص هم هستند، درحالی که این توهمی است که باید با آن مقابله کرد.

سیاست زدگی از نوع افراطی آن را باید یکی از عوامل اصلی توسعه نیافتگی لرستان در نظر گرفت. پیوند افسار گسیخته ی سیاست با تمام شئونات زندگی جمعی فضایی را فراهم آورده که در آن به تعبیری همه چیز سیاسی ست به جز سیاست!

وقتی سیاست جای همه چیز را می گیرد تمام مناسبات زندگی مدرن با مفهوم سیاست سنجیده شده و مورد قضاوت قرار می گیرند. دراین میان تأثیر چنین معضلی بر هر دو اهرم قدرت سیاسی یعنی دولت و مردم دیده می شود.

نمونه ی بارز تأثیر آن بر مسئولین، انتصاب های سیاسی و جناحی ، فقدان شایسته سالاری ، گرفتار شدن اجباری آن ها در گرداب حواشی و عملکرد ضعیف آن ها در دوران مسئولیت است. از طرف دیگر مردم سیاست زده نیز مردمی خواهند بود که انتظار دارند دولت همه ی مشکلات را بپذیرد و تمام ناهنجاری ها را به دولت وصل می کنند و البته کامرانی ها و بهروزی ها را نیز تمام و کمال به حساب دولت می گذارند. مردمی که بخش اعظم انرژی شان به جای تلاش برای ارتقای سطح زندگی ، صرف اردوکشی ها و بازی های سیاسی می شود. در چنین فضایی عملاً نه از مسئولین و نه از مردم نمی توان انتظار پویایی ، سرزندگی، تلاش ، رعایت اخلاق و قانون را داشت و باید بر خلاف بسیاری از استان های دیگر کشور، همچنان شاهد حرکت کند استان در مسیر توسعه باشیم.