یک دقیقه سکوت

احسان درویشی*/ کشکان:

چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان
نه به دستی ظرفی را چرک می کنند
نه به حرفی دلی را آلوده
تنها به شمعی قانعند
و اندکی سکوت…
(پناهی)

منطقه ی طرهان یا همین کوهدشت کنونی، از دیرباز مهد تمدن و به قولی جزو اولین زیست گاه های بشر بوده است. سرزمینی به قدمت تاریخ که مهد و مرکز فرهنگ و هنر و اخلاق و مردانگی در دوره های مختلف تاریخ و پیش از تاریخ بوده است. این منطقه با وجود مردمی که همواره ی تاریخ، صفت مهمان نوازی، جوانمردی، مروت، احترام و … را یدک کشیده اند، در عین حال، از دست و زبان عده ی انگشت شماری موجود بی اخلاق رنج برده و می برد. مردمی که حرمت درگذشتگان خود و دیگران برایشان از نان شب واجب تر بوده و هست. اما اخیراً خبری دست به دست و دهان به دهان شد که باورش برای بسیاری افراد مشکل بود. اما شوربختانه این خبر حقیقتی ست تلخ که علیرغم میل باید باورش کرد. هتک حرمت و آسیب رسانی به خانه ی ابدی عزیزی که از دست رفته و دستش از دنیا کوتاه است (پدر گرانقدر آقایان دوستی) و حتی در زمان حیات آزاری برای کسی نداشته چه رسد به حال که به دیار باقی شتافته است. گمان می کنم هر کسی که تنها ذره ای انسانیت در نهادش باشد این عمل قبیح و حیوانی را مردود دانسته و بانیان این بی حرمتی را خالی از شرافت انسانی می داند.
من نیز به عنوان یک برادر کوچکتر، هم خون، هم ریشه و یک همشهری، با وجود اختلاف عقیده ی سیاسی با جناب دوستی در گذشته، تمام تفکرات سیاسی و عقاید جناحی را در پستویی نهاده و به عنوان یک هم نوع، این اتفاق نامبارک را محکوم کرده و رخ دادنش را به همه ی مردم شریف شهرم تسلیت می گویم. این عمل با هر نیت و به هر دلیلی انجام شده باشد، مصداق بارز بی اخلاقی و نامردی ست و نشان از ضعف شخصیتی و عدم توان در رویارویی مردانه با بازماندگان این عزیز از دست رفته است.
امیدوارم این اتفاق تلخ، در پس خود، باعث استحکام همدلی بین همشهریان و گروه های مختلف اجتماعی و سیاسی از هر طیف و خط فکری و جناحی شده و عامل انتشار اخلاق انسانی و وحدت بیش از پیش همه ی مردم شود.
ناگفته نماند که چنین افرادی تعدادشان بسیار اندک است و بی تردید اعمالشان راه به جایی نخواهد برد؛ اما همین تعداد انگشت شمار، باعث خراش های عمیق بر چهره ی دیار تکیده و رنجورمان خواهد شد و دردی ست که بر دردهای پرشمار شهرمان افزوده می شود.
با این اوصاف، باید برای هدایت و سلامتی فکری چنین افرادی دعا کرد و امیدوار بود که به خودشان بیایند و از خدای بزرگ به سبب چنین فعل نابخردانه و نانجیبانه ای طلب بخشش کنند.

*شهردار مؤمن آباد