سقوط از اصولگرایی

خسرو پرویز پور مدیر مسوول نشریه ی اساطیر ” سقوط از اصولگرایی” اگر چه احزاب شناسنامه دار یا فعال در کشور به شیوه ی گسترده، چتری برای فراگیری قامت انتخابات نگشوده است و انتخابات در استان ها و شهرستان ها به اعتبار بلوغ سیاسی و شعور اجتماعی شهروندان و با رعایت مفاد قانون انتخابات اجرا […]

پرویزپور

خسرو پرویز پور
مدیر مسوول نشریه ی اساطیر

” سقوط از اصولگرایی”

اگر چه احزاب شناسنامه دار یا فعال در کشور به شیوه ی گسترده، چتری برای فراگیری قامت انتخابات نگشوده است و انتخابات در استان ها و شهرستان ها به اعتبار بلوغ سیاسی و شعور اجتماعی شهروندان و با رعایت مفاد قانون انتخابات اجرا و انجام می گیرد اما روش های قومی و قبیله ای و اتکا به آراء طوایف از مدل های رایج در مناطق مختلف کشور و همچنین استان لرستان می باشد اما باید گفت که در شهرستان کوهدشت آنچه صف بندی یا بهتر بگویم سهم بندی میان رقبای انتخاباتی را مشخص می کند مرز جریان های سیاسی اصولگرایی و اصلاح طلبی است لذا چنانچه هر نامزد در رقابت انتخابات مجلس شورای اسلامی از مارک یک جریان سیاسی و قانونی به صورت انحصاری برخوردار باشد اقبال ویژه ای برای موفقیت در انتخابات خواهد داشت.
بررسی ها نشان می دهد که وزن سبد آرا اصولگرایان به استناد مطالعات ادواری از وزن سبد آرا سایر جریان های سیاسی سنگین تر بوده است، این شاخص، تعریف کننده ی ضریب برتر عددی آرا اصولگرایان و ثبات و پایداری رای دهندگان به متن و محتوای جریان اصیل اصولگرایی است.
اما گمان میرود در آستانه ی انتخابات دهم مجلس شواری اسلامی معادلات به گونه ای باشد که تصور پایدار ماندن برخی افراد که تنها نقاب اصولگرایی به چهره داشته اند نقش بر آب شود برخی افراد که خود را نماد ، محور ، اساس و یا به عبارتی آکادمیک خود را تئوریسین و قامت تمام نمای جریان راست و اصولگرایی میدانستند و این دانستن و استنباط شخصی را در حوزه ی عمومی و اجتماعی ترویج داده و از این اشاعه منفعت میبردند در شرایط کنونی از اصالت اصولگرایی سقوط کرده و در پیوندی منفعت گرایانه و متکی بر منافع مادی و شخصی با روی تافتن از یک آرمان پویا و موازی با ارزش ها و اصول انقلاب اسلامی با چرخشی غیر قهرمانانه و غیراخلاقی به سوی مفهومی ناشناخته و ناشناس کوچ کرده اند.
حقیقت این است که در گفتمان اصولگرایی نمیتوان متکی به قاعده ی نسبیت شد زیرا اتکا به قانون نسبیت در پیوستگی با اردوگاه اصولگرایان امری ناپسند و مذموم است، در این اردوگاه یک شاخص مطلق وجود دارد و آن پیوستگی و التزام صد در صدی به مرام نامه و اساس نامه ی اصولگرایی است ما اصولگرای نود و نه درصدی نمیخواهیم در این اردوگاه همه چیز مطلق است یا باید به راه و هدف اصولگرایی ایمان داشته باشیم یا نداشته باشیم در اینجا می توان به امثال و حکم دهخدا نیز استناد جست که :”یا رومی روم یا زنگی زنگ”.
نمی توانیم قائل به تفسیر ذهنی و فردی شویم ، آنجا که سودی حاصل شود متن و محتوای اصولگرایی را تعدیل نموده و یا ظاهر آن را چکش کاری کنیم و آنجا که امور بر پاشنه آشیل اصولگرایی می چرخد اصولگرای دو آتشه ویا به عبارتی ذوب تر از مذاب باشیم ؛نمی خواهم رفتن برخی یاران اصولگرا از این دائره ی بزرگ را ملامت کنم اما عمق تقبییح پنداری اجتماعی و مردمی این رفتن های غیر اصولی ،بسیار پرهزینه تر از دریافت اعتباری کوچک و روبنایی است که برای آن معامله کرده ایم.
انتخابات دهمین دوره مجلس شواری اسلامی با محوریت شهرستان کوهدشت عیاری برای سنجش پایداری و التزام افراد به جریان اصولگرایی است آنان که بدون ورود به حواشی و اجتناب از جراحی اختلافات گذشته ی نامزدهای اصولگرا به نتیجه ی وحدت اصولگرایان پایبند بوده و علی رغم عمق کدورت با نامزد نهایی سکوت اتخاذ کرده و به نتیجه وحدت اصولگرایان تمکین کرده اند بی درنگ برات اصولگرایی خود را تصدیق نموده اند، اما کسانی که با ادله ی و استمساک اختلاف با نامزد نهایی حاضر به تمکین از تصمیم نهایی اصولگرایان نبوده و با این بهانه به هر جریان دیگر بپیوندند برای همیشه از مدار اصولگرایی سقوط کرده و بر شناسنامه ی سیاسی خود مهر ابطال زده اند.
پس باید دانست که باز گشت دوباره به این اردوگاه مستلزم هزینه های بسیاری از جمله بازسازی و ترمیم پشتوانه ای به نام “اعتماد سیاسی” است که سهولت دستیابی به آن چندان قابل تصور نیست.