یک شهرستان، دریغ از یک متخصص!

ناصر رومیانی/ کشکان: “یکی از چالش‌های عمده نظام ارائه مراقبت‌های سلامت درکشور، محدود بودن دسترسی مردم در مناطق محروم و کمتر توسعه یافته به خدمات و مراقبت های مورد نیاز بود که موجب مراجعه غیرضروری مردم به مراکز درمانی شهرستان‌های بزرگتر می‌گردید. این امر علاوه برآن که مراکز درمانی شهرستان‌ها را به علت مراجعات بیش […]

IMG_۲۰۱۵۰۹۰۶_۲۰۰۲۱۳

ناصر رومیانی/ کشکان:

“یکی از چالش‌های عمده نظام ارائه مراقبت‌های سلامت درکشور، محدود بودن دسترسی مردم در مناطق محروم و کمتر توسعه یافته به خدمات و مراقبت های مورد نیاز بود که موجب مراجعه غیرضروری مردم به مراکز درمانی شهرستان‌های بزرگتر می‌گردید. این امر علاوه برآن که مراکز درمانی شهرستان‌ها را به علت مراجعات بیش از حد و غیرضروری دچار مشکل می‌نمود، منجر به تحمل سختی و مشقت مازاد برای افرادی می شد که می‌بایست از خانه و محل سکونت خود فاصله گرفته و برای درمان به شهرستان دیگری مراجعه کنند و لذا علاوه بر دغدغه درمان بیماری، دغدغه سکونت و هزینه‌های غیرمستقیم ناشی از درمان را نیز داشتند.

لذا، در راستای عملیاتی نمودن مفاد قوانین برنامه پنجم توسعه کشور و قوانین بالادستی در راستای دستیابی به اهداف مواد بند (ب) ماده ۳۴، بند د ماده ۳۲ و بند الف ماده ۳۶ قانون برنامه پنجم توسعه، به منظور افزایش دسترسی مردم در مناطق کمتر توسعه یافته کشور به خدمات و مراقبت‌های سلامت، ایجاد پوشش همگانی و کاهش سهم پرداخت از جیب مردم، تقویت سامانه جامع و همگانی سلامت، تقویت طرح تمام وقتی و در نهایت بهبود نظام ارجاع، دستورالعمل «برنامه حمایت از ماندگاری پزشکان در مناطق محروم» تدوین و از سی اردیبهشت ماه اجرایی شد.

حمایت از ماندگاری پزشکان در مناطق محروم، توسعه جذب و ماندگاری پزشکان در مناطق کمتر توسعه یافته کشور، ارتقاء عدالت در دسترسی و بهره‌مندی مردم به خدمات سلامت در مناطق محروم، کاهش پرداخت از جیب مردم، ساماندهی مناسب‌تر نظام ارجاع در سطح تخصصی و فوق تخصصی مناطق کمتر توسعه یافته و اجرای صحیح نظام سطح بندی در بخش نیروی انسانی و خدمات سرپایی و بستری از اهداف کلی و اختصاصی این برنامه ملی می باشد. ”

بخشی بود از توضیحات سایت وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی پیرامون طرح تحول سلامت و  برنامه ماندگاری پزشکان در مناطق کمتر توسعه یافته و محروم کشور.

حال نگاهی می اندازیم به اجرای این طرح در یکی از شهرستانی های استان محروم لرستان.

در همه جوامع مقوله “ سلامت” از ضروریات و نیازهای اساسی انسان هاست.

شهرستان رومشکان با جمعیتی بیش از ۵۰ هزار نفر، از وجود پزشک متخصص محروم است.

مردم رومشکان مشکلات زیادی را در نبود پزشک متخصص در رومشکان سپری می کنند.

مردم این دیار برای مداوا با هزینه های گزافی مواجه می شوند تا اینکه بتوانند برای درمان درد خود به شهرستان دیگر یا مرکز استان  راهی شوند.

با توجه متن آمده در سایت وزارت بهداشت دولت تدبیر و امید،رکن اساسی طرح  تحول سلامت ایجاد عدالت در دسترسی به خدمات درمانی در تمام مناطق کشور بخصوص مناطق محروم است.

از اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۳، این طرح در سراسر کشور به اجرا در آمد.

اما در رومشکان هیچ تغییر و تحولی را در زمینه سلامت مشاهده نکردیم و اکنون مراکز درمانی این شهرستان بدون پزشک متخصص و تنها با چند پزشک عمومی که بعضی از آنها نیز در حال گذراندن طرح خود هستند، فعالیت می کنند.

جدا از طرح تحول سلامت  بیش از دو  و سه سال است که  از ارتقاء بخش رومشکان به شهرستان می گذرد اما پزشک متخصصی در این شهرستان برای ویزیت بیماران وجود ندارد.

مردم رومشکان مشکلات زیادی را تحمل می کنند از جمله کمبود آب شرب، ولی نبود امکانات درمانی و بهداشتی بخصوص پزشک متخصص  امان مردم را بریده است.

متاسفانه نبود پزشک متخصص در برخی موارد موجب تشدید بیماری افراد شده است و علاوه براینکه طول درمان آنها افزایش یافته، هزینه‌های زیادی را نیز بر دوش خانواده بیماران تحمیل می‌کند.

با عرض تاسف باید گفت که پزشک متخصصی در این شهرستان وجود نداشته و ندارد که بخواهیم نقدی یا نگاهی به بحث ماندگاری پزشکان متخصص بیندازید.

مسولین استان لرستان  جمعیت رومشکان را در دو نگاه می بیند،یکی هنگام انتخابات که جمعیت این مردم را بیش از ۵۰ هزار نفر نام می برند، اما هنگام تخصیص اعتبارات بهداشتی درمانی و رای توزیع متخصصان به مناطق، جمعیت این شهرستان را کمتر از ۴۰ هزار نفر ذکر می کنند.

شهرستان رومشکان همچنان منتظر قدم رنجه پزشکان متخصص است تا شاید مرهمی باشند بر دل بیماران و مصدومان حوادث این منطقه محروم، ولی این مهم کی و چه زمانی محقق می شود باید مردم حالا حالاها منتظر بمانند.

مردم رومشکان هنوز هم بعد از گذشت بیش از سه سال از انتخاب نماینده بومی این دیار در حوزه انتخابیه کوهدشت و رومشکان چشم به راه پیگیری های جهب بهبود وضعیت بهداشت و درمان خود هستند.

کاش سید حسن قاضی زاده هاشمی،برای علاج چشم کور بهداشت و درمان و مقوله سلامت رومشکان ،خود به این سرزمین سفر می کرد و دست به عمل می شد.