گِلاره / شوریده لرستانی

نمنیه رنگ و رخسارم گلاره
فره مشتاقِ دیدارم گلاره
قصه حلاج و عشقی کُل دُروئه
مِ حلاجم تونی دارِم گلاره
دِلِم چوی بیلهمرّ آگر خیالم
چوی مِژ اِ خصه تو دارِم گلاره
چیم و بِرمِت، نَنَه یَک حیفهَ ژِینت
کی تِلیامه، مِ ریوارِم گلاره
مِ توین‌آواره عشقِم، تاگه حدی
میتاجِ سایه دیوارِم گلاره
تونین و روژی صد گِل هلگ و حاشا
مِ هر یارو هه پیرارِم گلاره

رضا حسنوند(شوریده لرستانی)

پانوشت:
نمنیه: نمانده
گلاره: چشم
فِره: زیاد
بُیلهمِر: آتش زیر خاکستر
آگر: آتش
چوی مِژ: مانند زغال افروخته
خُصه: غصه
چیمو بِرمِت: چشم و ابرویت
حیفه ژینِت: حیف برایت
تِلیامه: له شدهام
ریویار: رهگذر
توینیاوآره: آواره
میتاج: محتاج
تونین: تویی
هلگ و حاث: التماس کردن
مِ هر: من همان