کاش همه ی کارگزاران ما گاندی لنگی شوند!

همین ماه مبارک رمضان که در پارک مهرگان کوهدشت، نماز می خواندم، جوانی خوش سیما و خوش اخلاق برای این که از ثواب اطعام نصیبی داشته باشد میزبانمان شد. با خانواده وارد منزل پدر او شدیم. منزلی در حاشیه ی شهر. گرامیانی که مستاجر بودند و هفت نفر لیسانس و فوق لیسانس و … داشتند که همگی مجرد بودند و جز یک نفر الباقی از بی کاری رنج می بردند! از آن خانواده فقط یک نفر عقد ازدواج بسته بود که او هم به حدی به خرج افتاده بود که با سیمای زردش به دیگر مجردان اطرافش هشدار می داد که خرید نامزدی و عقد ازدواج و عمل به رسومات جامعه جیب قارون و صبر جناب ایوب را می خواهد!

راستش دلم خیلی سوخت و افطارم کوفتم شد. چرا که می دانستم در پیرامون همین منزل، دردمندان زیادی وجود دارند که فریادشان به جایی نمی رسد. واقعا این انقلاب چه یاران صبوری دارد بسیاری از آنها پا برهنه هستند و در تب فقر می سوزند ولی با تمام توان بر ارزشهای انقلابی تاکید می کنند.

به هر حال جسمم در پیش آنها و روحم به محضر برخی از مدیران نجومی کشورم پرواز می کرد. به حدیث نفس روی آوردم و گفتم ای خدای بزرگ چرا این جوانان تحصیل کرده، متدین، پاک دست، قانع و انقلابی را جایگزین آن مدیران کج دست، ویژه خوار، حریص و قارون صفت نمی کنند؟!

خدای من! این انقلاب که رهبری زاهد دارد و این نظام و انقلاب به تعبیر امام خمینی کبیر، انقلاب پا برهنگان و ضد کاخ نشینان است. آن امام که تار مویی از این کوخ نشینان را با کاخ نشینان عوض نمی کرد. پس چرا گاهی و گاه بیش از گاهی مدیریت اداره و سازمان و یا نهادی را به کاخ نشینان می دهند و به کوخ نشینان توجهی نمی کنند؟!

ای خدای توانا! چه می شود اگر حقوق نجومی چند مدیر که هر ماهی به اندازه دیه خود از این بیت المال بی زبان بر می دارند، به جوان های بی کار و مجرد داده شود؟

ای دانای بی همتا! اگر این جوانان انقلابی و پا برهنه مدیریت امور را به دست بگیرند کارها به سرعت پیش خواهد رفت و بسیاری از حقوق های ظالمانه و فیش های نجومی جان خواهند داد. شعارهای انقلابی و روحیه ی اخوت و ایثار زنده خواهد شد و…

خدایا چگونه باور کنم از سویی گاه در هر منزلی هفت جوان مجرد و بی کار و پا برهنه وجود دارد و از سویی به راحتی فساد سه هزار میلیاردی اتفاق می افتد و پرونده ای کهکشانی همانند بابک زنجانی روییده می شود و گویا همچنان ادامه دارد زیرا از دادستان تهران نقل شده است که یکی از متهمان پرونده بانک ملت طی ۱۶ ماه ۲ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان حقوق و پاداش دریافت کرده است!!!؟! و او برای اقامت چند روزه در هتل فقط صد میلیون تومان پرداخت کرده است! یا این که از رئیس سازمان بازرسی کل کشور نقل شد که خانواده ی مدیر عامل سابق بانک رفاه ۱۷۰میلیارد تومان به بانک بدهکارند؟!

یا الله! دو میلیارد و دویست میلیون تومان حقوق و پاداش برای ۱۶ ماه کار اداری؟! این نوع از اداره ای ها، برای ۱۶ سال به چه مبلغی از حقوق و پاداش راضی خواهند شد؟!

واقعا در آن لایه های مدیریتی چه می گذرد؟! این همه حقوق و پاداش را از کجا برده اند؟! و این همه پول را چگونه برده اند؟! آیا حسابرسی و نهاد مسئولی نبوده است؟! این خزانه خالی است بعضی ها این همه می برند اگر بدعهدی های آمریکا جان دهد و خزانه پر شود چه خواهد شد؟!

ای نهادها و سازمانهای نظارتی و قضایی و…شما بفرمایید با این حقوق و مزایا و با این صد و هفتاد میلیارد تومان چه تعداد از این جوان ها سر و سامان می گیرند؟

ای عالی جنابان مسئول! تا دیروز گفته شد شرایط تحریم باعث شد برخی ها رانتی و ویژه خوار شوند اکنون که برجام آمده است به چه دلیلی باید بپذیریم از فسادهای فربه ای رو نمایی شود؟!

امیدوارم در زمانی که بلوط ها در حال سوختن هستند و آلودگی هوا در حد اعلایی وجود دارد و آمار طلاق در اندازه ای بالا قرار گرفته است،مبارزه با فیش های نجومی و فساد به شکل قاطعانه ای ادامه پیدا کند. با این حال از آن ترسم، خیانتکارانی دیگر بر اثر غفلت و یا خواب عمیق برخی از مسئولین، باز به جان بیت المال بیفتند و در آینده ای نه چندان دور، از فسادها و حقوق های ظالمانه و فربه تری رو نمایی شود!

یادش به خیر جناب گاندی که چون خواست هند را از مستعمره ی انگلیس خارج کند پیش و بیش از همه به زندگی زاهدانه روی آورد. او لنگی را که با دست خود بافته بود بر تنش پوشاند و از دنیا به بزی و شیر آن قناعت کرد و … ای کاش همه ی کارگزاران و مدیران نظام ما از جمله نجومی ها نیز، گاندی لنگی شوند.

سید محمدصادق محمدی وفایی