خودکشی سلبریتی ها، چرا این مرگ ها پر سر و صداترند؟

✍ محمدرضا گراوند/کشکان

در تعریف خودکشی آورده اند که؛ عملی است برای گرفتن جان خود که می تواند موجب مرگ شود یا اینکه ناموفق باشد و منجر به مرگ نشود. در تمام ادیان ابراهیمی این عمل مطرود و نهی شده است زیرا جان گوهری الهی قلمداد می شود و گرفتن آن توسط خود فرد به هیچ وجه جایز نیست.
در حوزه علوم رفتاری و روانشناسی نیز خودکشی به عنوان یک آسیب و معضل شناخته می شود که نتیجه ی سلسله ای از حوادث آزارنده و اختلالات روانی است.
مطابق آمارها روزانه ۱۳ نفر در ایران خودکشی می کنند اما هرگاه یکی از افراد معروف یا بقولی سلبریتی مرتکب خودکشی می شود موجی در جامعه ایجاد می شود زیرا آنچه که افکار عمومی را تحث تاثیر قرار می دهد رسانه است. این امر نه تنها در ایران بلکه در همه کشور ها دیده می شود.
واقعیات در رسانه ها بازتاب داده می شوند و هرچیزی که زیاد دیده شود شروع به ورم کردن می کند، به همین ترتیب واقعیت ورم می کند و تبدیل می شود به یک حقیقت متورم که از اندازه خود بزرگتر است. نتایج تحقیقی که در ژاپن انجام گرفت نشان داد که بعد از خودکشی افراد معروف،خطر خودکشی در افراد آسیب پذیر جامعه افزایش می یابد.
در ابتدای ورود رسانه به هر جامعه ای موجی از ستاره سازی در بسیاری از عرصه ها شکل گرفته و به عنوان یک نوستالوژی در ذهن چندین نسل باقی مانده است مثلا در کشور ما هیچ فوتبالیستی جایگاه ستاره ای علی دایی یا عابدزاده یا آن نسل را نمی گیرد و همچنین در سینما،سیاست و سایر عرصه ها.
این ستاره محوری موجب تأثیرپذیری مستقیم عامه جامعه در جریانات زندگی‌شان از افراد معروف گردیده است.
خوشبختانه این سلبریتی سالاری با افزایش هضم رسانه ای در جامعه، کاهش می یابد مثلا بسیاری از ما حتی اسامی کابینه وزیران کنونی را هم نمی دانیم و به نوعی ستاره محوری در جامعه در حال کمرنگ شدن است.

نکاتی پیرامون خودکشی که باید به آن توجه کرد:

از نشانه های پیش از خودکشی اینست که شخص افکار و نقشه خود را با برخی افراد هرچند بصورت ناقص، درمیان می گذارد. مثلا رفتار هایی مثل حلالیت طلبی ذکر خداحافظی، منزوی شدن، نوشتن وصیت نامه و…
بسیاری از خودکشی های منجر به مرگ، در چندمین مورد خودکشی اتفاق افتاده اند یعنی نباید تصور کنیم کسی که یک‌خودکشی ناموفق داشته دیگر به فکر آن نیست.اگرچه خودکشی در کودکان امری کمیاب است، اما در میان آن ها و حتی دانش آموزان مدارس نیز دیده شده است، به همین دلیل هر نشانه ای از افکار یا رفتار خودکشی در هر سنی باید جدی گرفته شود.

اما چه باید کرد؟

اگر موردی مشکوک به خودکشی در اطرافمان دیدیم، می توانیم کارهای زیادی برای کمک به او انجام دهیم. ناامیدی خصیصه بارز کسانی است که به فکر پایان دادن به زندگی خود هستند. مهم ترین کاری که می توانیم انجام دهیم ، گوش دادن به آن ها و اجازه برون ریزی احساسات و افکارشان است. بعضی اوقات، صرف صحبت کردن می تواند آتش تصمیم آن ها را سرد کند.
همچنین می توانیم آن ها را مجاب کنیم تا از متخصصین حوزه سلامت روان کمک بگیرند. سعی کنیم افکار و فعالیت های آن ها را به سوی چیزهایی سوق دهیم که برای آن ها لذت بخش است و ذهن شان را از احساسات منفی دور نگه می دارد.

#پایگاه_خبری_کشکان
#اخبار_دقیق_موثق_لحظه‌ای