کوهدشت و انتخاباتی دیگر

✍سید حسین موسوی

پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تغییر نظام حکومتی ایران انتظار می رفت شهرستان کوهدشت نیز با تکیه بر خرد جمعی و انتخابات ها از گرداب مشکلات بیرون آمده و در مسیر توسعه و پیشرفت قرار گیرد. اما از بدو پیروزی انقلاب اسلامی، کوهدشت در مدار کج اندیشی ها و نزاع های سیاسی قرار گرفت،هجوم مردم این دیار به صندوق های آرا مثال زدنی بود؛ اما این شور و اشتیاق در جامعه ای که مولفه های موثر آن تعصبات قومی و گروه سالاری است و اکثریت جمعیت آن فاقد سواد سیاسی هستند و جز تعدادی اندک از آنها به منابع قدرت و ثروت دسترسی ندارند، زمینه ساز بروز شکاف عمیق و ایجاد فاصله طبقاتی شده است که هیچ وقت قابل جبران نخواهد بود. معمولا دراین انتخابات ها ی از جنس خشونت که برآیند و برنده آن صاحبان زور و ثروت هستند،مردم از ترس چاله در چاه افتاده و توده عوام موج هایی ساخته و خواص بر آن موج سواری می کنند. لذا دایره قدرت و ثروت روز به روز تنگ تر شده و حاشیه ها نیز پر رنگ تر، فقرا فقیر تر،ثروتمندان فربه تر و بانی و باعث این اوضاع نابسامان هیچ وقت پشیمان نشده و همواره از آب گل آلود عوام زدگی ماهی گرفته اند.
در تاریخ پس از انقلاب، مردم این شهرستان را می توان به دو دسته تقسیم کرد که یا بازیچه برنده یا قربانی بازنده شده اند؛ کمیته امدادی که صف های طولانی‌اش صدای رسانه های خارجی را نیز درآورد، کارگرانی که در تمام شهرهای ایران پراکنده شده اند، کارخانه هایی که کلنگ زده شد و وجود خارجی ندارد، جوانانی بیکار و افسرده و روستاییانی محروم و مظلوم، نتیجه ی انتخابات های پر شور و شرر این شهرستان بوده است. همواره از فقیرترین ها، بیکارترین ها و افسرده ترین شهرهای کشور بوده و شعار هر طیف و جناحی برای تصاحب کرسی مجلس، خروج از این وضعیت اسفناک بوده است.
نتیجه ی عملکرد مدیران این برهه، کارنامه ی سیاهی است که بیانگر انتخاب های اشتباه مردم و انتصاب مدیران ناکارآمد از سوی دستگاههای مربوطه است و این دو به هیچ وجه قابل دفاع نیستند. شاید هم از بدو انقلاب مدیریت شهرستان به دست نا اهلان افتاده است(نااهل از نظر ما کسی است که فن مدیریت و لیاقت ندارد ولی آن را تصاحب می کند). اما اکنون پس از چهار دهه مجال تکرار اشتباهات را نداریم و باید قشر جوان را با اندیشه های نو و مدیریت نوین وارد عرصه کرد و فیلتر های نظارتی در انتخابات بازتر عمل کنند که راه تغییرات و اصلاح امور فقط و فقط از انتخابات آزاد می گذرد.
ادامه دعواهای زرگری و دنباله روی کورکورانه، مردم را غرق فقر و کشتی در گل نشسته شهرستان را فرسوده خواهد کرد.