روح اصیل…

کوثر گراوند/کشکان: در قرن بیست و یکیم و در سن بیست و یکم بارها گفته ام بیش از بیست و یک بار در بیست و یکمین روز از ماه، روح آدم باید اصالت داشته باشد به آن آدم هایی که دلشان هر وز گاز زدن سیب های رنگارنگ و دلفریب را هوس می کنند نصفه […]

کوثر گراوند/کشکان: در قرن بیست و یکیم و در سن بیست و یکم بارها گفته ام بیش از بیست و یک بار در بیست و یکمین روز از ماه، روح آدم باید اصالت داشته باشد به آن آدم هایی که دلشان هر وز گاز زدن سیب های رنگارنگ و دلفریب را هوس می کنند نصفه و نیمه رهایش می کنند و به سیب گاز زده یکی دیگر چشم می دوزند.

باید بگوییم آقاجان کنار دلت پرچینی از ممنوعیت بزن! یک حد و مرزی که فقط جای یک نفر در آن جا بگیرد اگر هم تا به الان مثل من در باغچه دلت عشقی نکاشته ای اندازه یک نفر آنقدر جای خالی بگذار تا که هر وقت در دلت آن را کاشتی جای جوانه زدنش سر تا سر وجودت را بگیرد و فصل عشق که فرا برسد آنقدر غرق در بودنش بشوی که دست و دلت سیبی از همسایه را تمنا نکند.

بارها گفته ام سنم دو برابر بیست و یک هم شود می گویم بگذار روحت با اصالت باشد بگذار حریمی از جنس دست نزن آقا جان مگر خودت سیب نداری دور خودت و قلبت بزنی آنوقت است که هر کسی با خیال راحت می تواند طمع یک عشق پاک را بچشد و خیانت از زندگی هر کسی رخت بر بکند و به قول معروف دُمَش را روی کولش بگذارد و برود. آنوقت است که معنی روح با اصالت را می فهمیم و به کسی که تا الان تا سن بیست و یک عشقی در دلش نکاشته است انگ اُمُل نزنیم، بی احساس نگوییم، شاید او به حد و مرز اعتقاد دارد و چشمش سیب همسایه را تمنا نمی کند و مزرعه دلش را اندازه هزاران درخت سیب فقط برای یک نفر وسعت داده است و یک نفری که هنوز فقط در رویایش است ترجیح می دهد تا وقتی که از عشقی، فردی مطمئن نشد بی اجازه حریمش را نشکند و تنهایی هایش را ترجیح دهد به هزاران روح بی اصالت!

۹۶/۵/۲۱