قوم قومک سلام

 

قمقمک(با ضم دو قاف) نوعی آفتاب پرست که بویژه در جاهای خالی از سکنه و بیابانها زیست دارد  وخودرا به رنگ محیط در می آورد.

 (تقدیم به دوستداران زندگی در روستا)

قوم قومک سلام ته نیا دووسه کم

بوور قوژقوژی ره نگین پووسه کم

سلام آفتاب پرست،ای تنها دوست من با پوست قهوه ای زیباو تکه های رنگارنگ .

سه ر باوه ر ای ده ر وه ژیر سه نگت    

گووش که وه قصه ی یار دلتنگت

از زیرسنگ سر بیرون آور و به حرفای دوست دلتنگت گوش بده .

مه ل بی ئازار    ئفتاو  پره سم    

وی  هه ری خه سه تو بگر ده سم

ای جاندار بی آزار و آفتاب پرست،در گِل سختی ها گرفتارم دستم را توبگیر.

مه ردم دانه بار ،ده سه وه ده سه    

وه بونه جه ده و  ئاو و مه دره سه

مردم بارسفربستند و دسته دسته رفتند،به بهانه هایی مثل نبود جاده،آب ومدرسه.

پیاده وسووار هه رکی وه ته ری   

ئابادی هیشت و ویرکرده شهری 

پیاده وسواره هرکس به گونه ای،روستارا گذاشت و رو به شهری کرد. 

مه ته نیا مه نم ،دل وه هووله وه   

ئابادی بی که س حوشک و چووله وه

من تنها ماندم با دلی غمگین،و روستایی تنها وخشک وخالی.

قوم قومه ک بووری هه ردک قوو بکه یم       

شاوان تا وه صو،خودا روو بکه یم

ای آفتاب پرست بیا تا هردو بنالیم، شب تا صبح خدارا صداکنیم.

نیشان ده هیکه ل زور زوری قوژت  

بووری تا بهین، وه چه مل وژت

بدن زبر و رنگینت را نشان بده ، بیا تا با چشمان خودت ببینی.

بچوو چه رخی به ی وه ده ر ماله مال    

نه زیله ئایله ،نه ده نگ قرم وقال 

برو چرخی بزن درب خونه به خونه،نه صدای بچه است ونه بانگ قیل وقال.

دی که سی نیه ، ئازارات بکه ی      

دخاله ت بی جا، وه کارت بکه ی

دیگه کسی نیست آزارت بدهد،یا دخالت بیجا درکارت بکند.

وه بان  دیواره ل ، بوو گوذه ر بکه      

سه د مله قوتی ، ارا هور بکه

بالای دیوارها بیا وگذرکن،صد بار برای آفتاب گردنت را خم کن.(سجده کن)

ها  اختیارت ، ده دووازه مال  

دی هه ر تو خوشته و گال چه م چه مال

دراختیارتست ده دوازده خانه،دیگه فقط تو خوشحالی وگاوهای منطقه خرم چمچمال

هه ر مالی دلته،بنیش ئه ر بانی     

شه ش دانگ ته مام بو وه خاوانی

هرخانه ای دوست داری روش بشین،شش دانگ تمام صاحبش شو.

منیش هه رجا بو هه ر هام سایه تم   

ته نیا هام نشین خودا دایه تم

من هم هرجا باشد همسایه تو ام،تنها هم نشین خداداده تو هستم.

فریبرز دارابی – مرداد۹۲