جایگاه معلم

جایگاه معلم مصطفی شکری  از دیدگاه اسلام، انسان آگاه با انسان ناآگاه مساوی نیست. کسی که بدون آگاهی گام در راهی می­گذارد و عملی را انجام می­دهد، به بیراهه رفته است و هر چه در این بیراهه پیش رود، از مقصد خویش بیشتر فاصله می­گیرد. شاید به همین دلیل است که حضرت علی علیه السلام […]

1

جایگاه معلم

مصطفی شکری


 از دیدگاه اسلام، انسان آگاه با انسان ناآگاه مساوی نیست. کسی که بدون آگاهی گام در راهی می­گذارد و عملی را انجام می­دهد، به بیراهه رفته است و هر چه در این بیراهه پیش رود، از مقصد خویش بیشتر فاصله می­گیرد. شاید به همین دلیل است که حضرت علی علیه السلام می­فرماید: «هیچ گنجی سودمندتر از علم نیست؛ در فراگیری آن بکوشید که فراگرفتنش نیکوست.» و رسول خدا (ص) فراگرفتن علم را بر هر مسلمان واجب می­داند و تأکید می­فرماید که ارجمندترین مردم، دانشمندان آنان و کم ارج­ترین، کم دانش­ترینشان است.

 حضرت امیر مؤمنان علی (ع) احترام معلم را بر هر قشری از جامعه لازم می‏­دانست و به مسلمانان سفارش می­فرمود که به پاس خدمات این گروه ارزشمند در هر مقامی که باشند، آنان را همانند پدر خود گرامی بدارند. ایشان در این زمینه فرمود: «قمْ عَنْ مَجْلِسِکَ لاَِبیکَ وَمُعَلِّمِکَ وَلَوْ کُنْتَ اَمیرا»؛ به پاس گرامیداشت پدر و معلم خود به‏ پا خیز! گرچه پادشاه باشی.»

 امام زین العابدین (ع) نیز در ضمن شمارش حقوق اقشار مختلف جامعه، معلمان را از طبقات برتر جامعه قلمداد کرده، به دوستان و شیفتگانش سفارش می­فرمود که حقوق معلمان و اساتید خود را به نحو شایسته­‏ای مراعات کنند و در رساله حقوق خود فرمود: «حَقُّ سائِسِکَ بِالْعِلْمِ فَالتَعْظیمُ لَهُ وَالتَّوْقیرُ لِمَجْلِسِهِ وَحُسْنُ الاِْسْتِماعِ اِلَیْهِ»؛ حق آموزگار تو این است که او را تعظیم کنی و در مجلس، محترم بداری و به نیکویی سخنانش را گوش کنی.»

در تفسیر امام عسکری (ع) آمده است: «هنگامی که به حضرت هادی (ع) خبر رسید یکی از فقهای شیعه ـ که در مقام استادی بود ـ با برخی از ناصبیان مناظره کرده و با برهان محکم و متقن، باطل بودن ناصبی را اثبات نموده و او را رسوا کرده است، [خیلی خوشحال شد و] هنگامی که آن استاد فرزانه به حضور امام هادی (ع) رسید، امام او را در صدر مجلس به تخت بزرگی که در آنجا قبلاً نهاده بودند، راهنمایی کرد. این در حالی بود که گروهی از علویان و بنی­هاشم حضور داشتند و خود امام بر آن تخت ننشست. حضرت، آن استاد فقیه را بالا برد و تعظیم کرد تا اینکه بر روی آن تخت نشانید.»