یادداشت استاد علی اکبر شکارچی در رثای «رحم خدا نوری شاد»

بزنید چو ور دهل ، دهل ور چو

هر که مرد باری هنی د زنه نی وو

 

مردم شریف و نجیب دورود

هم شهری های عزیز

.شما یکی دیگر از بزرگ مردان موسیقی سرزمین خود را از دست داده اید.

صدای سرنا و کمانچه نوازی او در دامنه های اشترانکوه و دشت سیلاخور ، مثل موسیقی متن در گوشم صدا می دهد تا چند جمله،شایسته و سزاوار او و شما بنویسم .

ای دشت باشکوه و ای کوه سرفراز ، شما گواه نغمه پردازی،نجابت و سرفرازی این استاد کم نظیر بوده اید

مردم عزیز! صدای سرنا و کمانچه نوازی رحمی نوری شاد مثل خون زلال و فرهنگ ساز در جان فرزندانتان چنان جاری است که از هر خانه ای صدای کمانچه ای و سرنایی به گوش می رسد .

موسیقی آن دیار وامدار هنرمندانی نظیر شامیرزا مرادی،امیرقلی و نوری شاد است .

من و فرزندان هنرمند شما ، خود را مدیون خلاقیت ، حفظ و نگهداری موسیقی نیاکانمان توسط این بزرگ مردان موسقی لرستان می دانیم و ناگفته پیداست که پایداری آنان در سختی های روزگار ، جان ها و نغمه هایشان را چنان جلایی بخشیده که آیینه ی تمام نمای زندگی مان شده اند.

تاریخ مردان موسیقی محلی عمدتأ شفاهی است، ای کاش مکتوب می شد ، ولی تا قلب پر مهر شما و تا قلب وفادار شما وحافظه ی تاریخی تان زنده است ،یاد این عزیزان همیشه عزیز خواهد ماند.

همه بر سر زبانند و تو در میان جانی

و چه مکانی بهتر از جان،که در میان آن بوده ای و خواهی بود.

هنرمندان! هنردوستان و مردم شریف دورود !

مراسم بزرگ داشت او را هر چه باشکوه تر برگزار کنید که انصافأ شایسته ی احترام و تکریم و سپاسگزاری و خداحافظی است.

من درگذشت او را به شما مردم عزیز و خانواده ی سوگوارش صمیمانه تسلیت می گویم و به زبان لکی می گویم:

مر ساتی در چو داغت له جرگم

سنگ بو و بالین گِل بو و برگم