فرزندان پول و قدرت نه ژن‌سالاران!

مظفر امیدی/کشکان:
آنچه را که به عنوان پدیده ی مشترک نوظهور میان برخی خاندان ها و مردان قدرت در ساختار نظام سیاسی کشور از آن می توان یاد کرد ،حضور فرزندان مسولین به نام آقازادگان یا (ژن سالاران ) در فضای سیاسی و اجتماعی به عنوان طبقه نوظهور و تازه به دوران رسیده در فضای عمومی جامعه است.
این نوکیسه‌گان یا تازه به دوران رسیده ها با کمک رانت ارتباطی و سوءاستفاده از موقعیت و قدرت سیاسی پدران ، اقوام سببی و نسبی شان ،فعالیت های اقتصادی ،بازرگانی و تجاری را در دست گرفتند و زمینه های کنار زدن سرمایه داران و فعالان حقیقی را فراهم نمودند.
گرچه ریشه های ظهور این پدیده به روزهای اغازین پس از جنگ در قالب دولت های سازندگی و اصلاحات برمی گردد که از طریق راه های میان بر و بدون تلاش و کوشش ، ثروت های نامشروع و هنگفتی را از خوان گسترده ی منابع و منافع ملی ، دور از چشمان ملت، در نبود فعالیت ازاد رسانه‌ای ، کسب نمودند.
اینک نیز فرزندان شبه اشرافی خرده بورژواهای ایرانی با کمک پدران شبه اصلاح طلب و شبه اصولگرای خود موقعیت مالی ایده الی را کسب نموده اند و از لحاظ اقتصادی و اجتماعی در آسایش و تجملات، زندگی مرفه ای دارند و در برج های معروف و محله‌های گرانقیمت سکنی گزیده اند.
این در حالی است که بیشتر توده های مردم در بدترین شرایط و شکل زندگی بسر می‌برند.
اکنون فرزندان این مدیران معتقدند که افزون بر عامل ثروت، باید قدرت را نیز کسب نمایند و لذا موج دوم فعالیت های اشرافی خود را برای کسب (قدرت )شروع نموده اند و بنظر میرسد که همچون گام اول شان در شیوه غارت اقتصادی ،گام دوم را نیز در مسیر کسب قدرت سیاسی نه با شیوه های دموکراتیک و اکتسابی بلکه در عامل هموار انتسابی (ژن و وراثت) می‌دانند که از مصادیق بیشمار و عیان آن در جامعه باید از ورود پرنسسی با رانت پدر در لیست امید و دفاع فرزند از حقوق نجومی و اشرافی پدر و یا دفاع پدری از پسر به سبک اشرافیون و حاکمان دموکرات ستیز اسپارت، اشاره کرد.
اما این روزها توده‌های مردم بابهت و حیرت و کمک رسانه مجازی و اطلاع رسانی و اگاهی بخشی شهروندان، عملا نظاره گر خیز بلند فرزندان مدعیان اصلاح طلبی هستند که در قالب پروسه مدیریت جوانگرایی و تغییر نسل ثابت مدیریتی منتسب به پدرانشان هستند تا بتوانند دو کانون اصلی ثروت و قدرت را برای چندین دهه دیگر همچون اسلاف خود در اختیار داشته باشند؛ بر این اساس آنچه را که در پایان این نوشتار به عنوان راهکار مبارزه با این پدیده نامیمون ارائه می‌شود ضمن رعایت حقوق تمامی شهروندان حتی ژن سالاران و اقازاده‌ها ، این است که در گام اول باید همه مردم نقد و گفتمان انتقاد منطقی و عدالت محورانه را در برخورد و بیان این پدیده مذموم بکار گیرند و نیز دولت محترم تدبیر و امید، راه مبارزه جدی و حقیقی با پدیده‌های رانت‌خواری و فساد سیاسی و اداری را در پیش گیرد و مسدود نکند و زمینه‌های حضور اکتسابی را برای همه افراد جامعه ممکن سازد.
این یادداشت تحلیلی در هفته‌نامه سیمره به تاریخ ۱۱ شهریورماه ۹۶ منتشر شده است.