از خدا جوییم توفیق ادب/ پاسخی به نقد مظفر امیدی

عباس حسنی تبار: یکی از همکاران فرهنگی در نقد مطلب کوتاهی از اینجانب، الفاظی را کنار هم چیده و بیان کرده اند که اگر بخاطر بدآموزی و متنبه شدن خود ایشان نبود جوابیه ای نمی نوشتم. اگر هم بنا بر نوشتن بود به امر قرآن کریم در جواب همه آنچه گفته اند فقط میگفتم “سلام”
اما چند نکته…
۱) بنده مطلبی کوتاه و به نوعی فراخوان همفکران عزیز برای بررسی علل ناکامی اصلاح طلبان در انتخابات مجلس دهم در لرستان _علی رغم قرار داشتن در فضای امید به پیروزی_ نوشتم و اعلام کردم که با عنایت و همراهی همفکران در این زمینه در آینده به نقد درونی خواهیم پرداخت. و برای روشن شدن مسئله از آموزش وپرورش مثالی ذکر کردم.
بنابراین باید از این برادر” بلند پرواز” پرسید شما که هنوز نقد را نخوانده اید روح سقراط را برای چه احضار کرده اید؟
چه چیزی باعث شده از هول حلیم به دیگ نقادی بیفتد و باعجله تمام قبل از اینکه نقد وعده داده شده منتشر شود خود را به میدان نقد پرتاب کنید؟!! چنان سراسیمه و دست پاچه نوشته ای که معلوم نیست مطلب را نقد کرده اید یا نگارنده را. از دوستان دفاع کرده یا سه دهه را زیر سوال برده اید؟ و نهایتاً شاکله ی بحث شما خودشناسی و دموکراسی ست یا تکریم سقراط و…
۲) جمع آوری کلمات و چیدن آنها در کنار هم امروزه کار ساده ای است، مهم این است که کلمات و واژه ها دارای روح باشند تا بر دل بنشینند.
در باب کلمات و واژه های عاریتی که به کار گرفته اید، من قضاوت را به مخاطبین رشید که عموما فرهنگی هستند، می سپارم تا با تطبیق مطلب بنده و شما ببینند که در کدام یک غرض و تکبر و بی انصافی و عدم تخصص و نقصان عقل و….آشکار است.
برادر تازه به دوران فعالیت سیاسی رسیده، شما که اینهمه از سقراط و سخنان حکیمانه می گویید می دانید بدون تحقیق و نا آگاهانه سخن گفتن خلاف عقل و مسلمانی و آموزه های دینی ماست؟
شما با عقل کاملی که در مکتب سقراط یافته ای بفرمایید رتبه آ. پ استان ما در کشور چندم است؟ و… از سابقه فعالیت سیاسی حقیر در احزاب استانی و کشوری و دانشگاهی و زندگی و تدریس و کار اجرایی بنده در شهرهای مختلف استان خبر دارید که حقیر را ناآشنا با مسائل استانی میدانید؟!
زمانی که مدیر کل محترم مسئول آ.پ بخش(منطقه) بودند بنده مسئولیت آ.پ شهرستان بودم به نظر شما اظهار نظر من در این خصوص غیر تخصصی ست یا اظهارنظرهای معلق شما که مطالب دیگران را ناخوانده به چماق فحاشی می سپارید؟!
من شاگرد تاریخم و با مبانی تحقیق و تحلیل سیاسی آشنا هستم و جهت اطلاع شما در بیش از هفت سازمان و اداره مختلف تجربه اجرایی دارم، به نظر شما حق اظهار نظر سیاسی ندارم؟!!
برادری که کار سیاسی را شروع کرده اید…
همه احزاب در تشکیلات خود واحدی بنام آموزش دارند که من فکر می کنم شما که عضو شورای احزاب اصلاح طلب هستید، در کلاس های آموزشی حزب خود غایبید وگرنه می دانید که یکی از وظایف احزاب سیاسی و هر کار جمعی بررسی بسترها و زمینه های موفقیت و کالبدشکافی و نقد درونی ناکامی هاست.
۳) اینکه اشاره حقیر به عملکرد ضعیف دستگاه های اجرایی را همانندی بنده با پایداری ها و موتلفه دانسته اید، باید بدانید که اولا با این شیوه نگارش شما اگر قدرتی همانند آنان داشتید جز فکر خود همه را تکفیر می کردید؛ ثانیاً ببینید که این سخن شما با اظهار نگرانیتان از موقعیت حساس که گفته اید ”این چه موقع نقد است؟”، چه قدر تناقض دارد؟!
چه موقعیتی حساستر از خدشه دار شدن اعتماد مردم به مسولان برآمده از رای آنها؟ چرا اصولگرایان باید پاسخگوی خرابکاری های احمدی نژاد باشند اما مسئولین مورد حمایت جریان ما از نقد مصون باشند؟! تعریف شما از اصلاح طلبی این است؟! چشم بستن بر عیوب فردی کاری‌ست پسندیده اما لاپوشی خطاهای عوامل اجرایی به صرف اینکه منتسب به جریان فکری خودیست شایسته نیست و ما مسئولیت اخروی و دنیوی داریم.
عضو شورای هماهنگی احزاب اصلاح طلب استان، آیا نباید شما بدانید که اصولا احزاب برنامه اداره کشور را _ با نگاه به داخل و خارج_ به مردم ارائه می دهند تا مردم به کاندیدای برنامه آنها رای بدهند و توفیق پیروزی مجدد یا ناکامی آنها در گرو چگونگی اجرا و رضایت مردم است وگرنه بوسیله مردم کنار زده خواهند شد؟ واین قاعده و اصل برای اصولگرا و اصلاح طلب جاریست.
حال نقد ضعف عملکرد قانونی دستگاه هایی که نماینده فکر من و شما در حوزه ی اجرا هستند و رضایتمندی مردم در گرو کیفیت عملکردشان است، همانندی با پایداری ها محسوب می شود؟!؟!؟!
به امید روزی که مبنای جذب آرای مردم، رقابت جریان ها در بهبود عملکرد و در راستای صداقت کاری باشد نه نادیده گرفتن عیوب خود.
به عنوان همکار و دوستدار شما توصیه می کنم حال که سخن شما در جایگاه سخن عضو شورای اصلاح طلبان استانی محسوب می شود، بدون عجله و با دقت و اطلاعات لازم در خصوص موضوع و مطالب قلم بزنید.
ای کاش بزرگانی که حق استادی بر بنده دارند با توصیه و تاکیدشان مانع تداوم جوابیه ها و نقدها نمی شدند تا با انتشار آمار و ارقام، موضوع مورد نقد به سطحی از شفافیت می رسید تا مردم بین نقد بنده و گفتار شما قضاوت می کردند.