۱۰۰سال دگر؛ دنیا چطور است؟!/ ۸ ماه دگر؛ لرستان چه حالی دارد؟!

سکانس اول
یکی از سرشناس ترین کارخانه داران ایران؛ چندی قبل طرحی برای توسعه مجموعه لبنی تهیه کرده بود.
بر اساس ایده های او بازار عراق و روسیه بهترین مکان برای سرمایه گذاری بود.

او جلسه ای با هم صنف های خودش برگزار کرد برای مشورت گرفتن که یکی از کارخانه دارها گفت:”سرنوشت کشور نه برای ۱۰سال دیگر که برای ۸ماه بعد یعنی بعد از انتخابات مشخص نیست؛ پس چرا باید برنامه ریزی دراز مدت کنیم!!”

سکانس دوم
سه دهه قبل در یکی از جلسات شورای اقتصاد؛ “موضوع برنامه ریزی در اقتصاد ایران”؛ با حضور نخست وزیر وقت و وزیران اقتصادی؛ به بحث گذاشته می شود.
در میان جمع عقلا؛ یکی از روحانیون می گوید:
“در نظام اسلامی؛ برنامه ریزی مطرح نیست؛ ما (قضا) و (قدر) داریم.

دیدگاه های مشترک
گفته های مدیر صنعتی و اظهارنظر روحانی عضو جامعه مدرسین هر دو تایید می کند در طول سه دهه؛ اقتصاد ایران با مفهوم برنامه ریزی بلند مدت و پیش بینی آینده؛ بیگانه است.

اما حال به آنسوی اقیانوس و در دل بزرگترین اقتصاد جهان وضعیت متفاوت است.
انتشارات معتبری چون دانشگاه (ام آی تی) گروهی از نوبلیست های اقتصاد را جمع می کند تا در مورد آینده اظهارنظر کنند و (کتاب ۱۰۰سال دگر) بر اساس همین ایده شکل می گیرد.

یکی از نویسندگان نوبلیست کتاب در مقدمه خود می نویسد:
دو دلیل باعث همکاری با کتاب شد. اول آنکه صدسال دیگر زنده نیستم که اگر پیش بینی هایم اشتباه از آب درآمد؛ مسخره شدنم را نمی بینم؛ دوم آنکه وقتی عده ای نوبلیست دور هم جمع شده اند؛ من چرا نباشم.

با خود اندیشیدم در لرستان؛ وضعیت چگونه است؟!
مدیران تا کجای آینده را پیش بینی می کنند؟!
آیا اینجا تنها به فکر دوران پسا انتخابات هستیم یا نگاهی عمیق تر داریم و حداقل یک چشم انداز واقعی ده ساله برای خودمان تعریف کرده ایم؟!

فرزندان ما در چه شرایطی تصمیم گیرندگان سرنوشت خویش خواهند بود؟!

آیا وقت اندیشیدن فرا نرسیده است!؟

 

مرجع: کاندیداگرام