آدم‌های تنها

سهم هرکس را جدا از دار دنیا می‌دهند بغض را تنها به آدم‌های تنها می‌دهند یوسف و چاهش برای اهل کنعان ظاهرن هم محل‌ها به زلیخا بیشتر پا می‌دهند اعتمادم گم شده در خاطرات کهنه‌ام دوستان ساده‌ام پیجیده امضا می‌دهند من خودم را می‌کشم! سلول‌هایت شاهدند چشمهای قاضی‌ات حکم تماشا می‌دهند بعد از این کشور […]

بهناز ابوالوفایی

سهم هرکس را جدا از دار دنیا می‌دهند
بغض را تنها به آدم‌های تنها می‌دهند

یوسف و چاهش برای اهل کنعان ظاهرن
هم محل‌ها به زلیخا بیشتر پا می‌دهند

اعتمادم گم شده در خاطرات کهنه‌ام
دوستان ساده‌ام پیجیده امضا می‌دهند

من خودم را می‌کشم! سلول‌هایت شاهدند
چشمهای قاضی‌ات حکم تماشا می‌دهند

بعد از این کشور گشایی تاج و تختم مال تو!
موج‌ها در اوج، قدرت را به دریا می‌دهند

شاعر: بهناز ابوالوفایی