فرجِ اصلاح طلبان؟

پس از هفته ها انتظار و در حالی که در بدو امر بخت چندانی پیرامون احتمال کامیابی اصلاح طلبان کوهدشتی در دست یازیدن به اجماع و معرفی کاندیدای واحد متصور نبود اما نشستن خبر موفقیت گروه  ۱+۶ در اعلام  نامزد نهایی بر صدر اخبار رسانه های کوهدشت و استان در نخستین ساعات بعد از ظهرِ ابری هفدهمین روز از واپسین ماه تابستان شور و ولوله ای غریب در اردوگاه اصلاح طلبان شهرستان آفرید. هر چند در روزهای منتهی به معرفی نامزد نهایی احتمالی، گمانه زنی های متقن و بسیار نزدیک به واقعیتی حول هویت کاندیدای فرجامین اصلاح طلبان صورت می پذیرفت اما تاخیر چند روزه در اعلام نتایج عده ای را به این باور نزدیک ساخته بود که پرونده ی اجماع اصلاح طلبان کوهدشت مانند ادوار گذشته به سرانجام روشنی نخواهد رسید. با این وجود البته انتشار دومین اطلاعیه ی ۱+۶ به اما و اگرها پیرامون احتمال شکست در فرآیند اجماع جریان اصلاحات در کوهدشت مهر پایان زد و اصلاح طلبان را بیش از پیش به آینده امیدوار ساخت.

فرج الله مومنی؛ ایستاده بر اصول!

کم تر کسی را می توان یافت که در هوای سیاست استان نفس کشیده باشد و حتا برای یک بار نامی از “فرج الله مومنی” نشنیده باشد. بی تردید باید برجسته ترین ویژگی این سیاست مدارِ ۵۳ ساله ی طرهانی که وی را به شخصیتی ممتاز و متمایز در میان اصلاح طلبان بدل ساخته است را “ایستادگی بر اصول” نامید. برخلاف برخی مدعیان اصلاح طلبی که در مقاطعی حساس و سرنوشت ساز سر از اردوگاه رقیب در آورده اند، در کارنامه ی مومنی هیچ گاه اثری از نقش آفرینی به نفع اصول گرایان دیده نمی شود. حتا در روزگار پسا ۸۸ و در حالی که از یک طرف بسیاری از اصلاح طلب نمایان در جست جوی نام و نان آواره ی ستادهای انتخاباتی اصول گرایان شده بودند و شوربختانه این تلوّن سیاسی را در جهت پیش برد آرمان های اصلاحات تعریف می کردند و از طرف دیگر ایستادگی بر بنیان های گفتمان اصلاح طلبی راستین و دفاع از اصلاحات امری به غایت هزینه ساز بود، این مومنی بود که با رد هرگونه سازش به عواقب شوم اتحاد با نامزدی اصول گرا و نقش آفرینی سیاسی به هر قیمتی انذار می داد. زمان زیادی البته برای به واقعیت پیوستن هشدارهای مومنی نیاز نبود. کوتاه زمانی پس از انعقاد نهمین دوره ی مجلس شورای اسلامی، ماه عسل بسیاری از اصلاح طلبان و اللهیار ملکشاهی به پایان پیش بینی شده اش رسید و حال بیشینه ی همان اصلاح طلبان از نقش آفرینی شان در اسفند ماه ۹۰ اعلام برائت می کنند. اینک فرج الله مومنی به عنوان یکی از خالص ترین و محوری ترین چهره های گفتمان اصلاح طلبی در لرستان و کوهدشت با انتخاب به عنوان نامزد نهایی جریان اصلاح طلب می رود تا پس از سال ها به رویای چپ های کوهدشتی در نیل به امر خطیر وحدت رنگ واقعیت بخشد.

صحنه آرایی اسفندیارپور و ایثار آن ۵ نفر!

با نگاهی گذرا به وضعیت سیاسی حاکم بر اردوگاه اصلاح طلبان کوهدشت، به آسانی می توان دریافت که توانایی گرد آوردن ۶ کاندیدای احتمالی نام بردار و با پشتوانه ی قوی اجتماعی دور میز اجماع آن هم در شرایطی که هر یک به تنهایی می توانستند به عنوان کاندیدای نهایی گفتمان اصلاح طلبی کلید بهارستان را از آنِ خود کنند، تنها از یک نفر ساخته بود و آن هم کسی نبود جز علی اصغر اسفندیارپور. هشتم امرداد ماه امسال، کاندیداهای احتمالی اصلاح طلب که هر یک در گذشته ای نه چندان دور با یا بدون واسطه از شاگردان مکتب اسفندیارپور بوده اند، با اجابت خواست کلیدی ترین چهره ی چپ کوهدشت در دهه ی ۶۰ و با حضور در اولین جلسه ی اجماع، سنگ بنای وحدتی را بنیان نهادند که بعدها به فرجامی دل خواه رسید. برای به ثمر رسیدن این خواسته البته اسفندیارپور با طرح ریزی و انجام رای زنی های گسترده با کنش گران صاحب نام اصلاح طلب در پای تخت، مرکز استان و کوهدشت در نهایت شرایطی را فراهم آورد که ۶ کاندیدای احتمالی با اعتماد کامل و طیب خاطر، نقش آفرینی در قالب گروه ۱+۶ را پذیرا باشند.

البته در این میان همان طور که گفته شد نباید در فرآیند اجماع اصلاح طلبان کوهدشت از کنار ایثار ۵ کاندیدای احتمالی دیگر به نفع نامزد پیروز به سادگی گذشت. برای اولین بار در تاریخ سیاست شهرستان کوهدشت، کنش گران اصلاح طلب مشهوری حاضر شدند به جای گام نهادن در مسیر پرفراز و نشیب افتراق، خط سیر اجماع را برگزینند. در اثبات فداکاری و البته تعلق این ۶ نامزد احتمالی به تفکر اصلاح طلبی که در میان شان مناصب مهمی از معاونت استاندار گرفته تا فرمانداری ویژه به چشم می خورد همین بس که این جمع با وجود جایگاه ممتاز در سپهر سیاست شهرستان، استان و کشور و امکان حضور مستقل و پیروزمندانه در عرصه ی انتخابات اما با علم به ضرورت شکوفایی گفتمان اصلاح طلبی در این دیار، بلوغ فکری خویش را عیان ساخته و لزوم اعتلای اصلاحات را در اولویت برنامه های شان قرار دادند.

حکایت این کنش تاریخی و زیبای اصلاح طلبان کوهدشتی نسل اول البته می تواند به مثابه درسی سخت آموزنده سرمشق اصلاح طلبان جوان و جویای نامی قرار گیرد که این روزها سخت در تکاپوی نقش آفرینی در سپهر سیاست شهرستان هستند. اولویت دادن به وحدت و ایثار به منظور تعالی اندیشه ی اصلاح طلبی دو درس مهمی هستند که می بایست نصب العین اصلاح طلبان جوان قرار گرفته و در نهایت بالندگی هر چه بیش تر تفکر اصلاح خواهی را موجب شود.

اما و اگرها پیرامون مکانیسم اجماع

با تمامی این ها و با وجود اقدام قابل تحسین اصلاح طلبان کوهدشتی در فراهم آوردن مقدمات اجماع و سپس دست یابی به آن اما نباید ساده انگارانه از کنار برخی نواقص و کاستی ها گذشت. متد و قاعده ی رسیدن به ۶ نفر از میان بسیاری از نیروهای شاخص اصلاح طلب، ایرادهای فراوان به برگزیدن اسلوب رای گیری به منظور انتخاب کاندیدای نهایی، لحاظ نشدن دغدغه های برخی اصلاح طلبان کوهدشتی با شهرت کشوری در این فرآیند و در نهایت عدم اطلاع رسانی و شفاف سازی پیرامون رویدادهای منجر به اجماع همه و همه از ابهامات و کمبودهایی هستند که می توان به روند رسیدن به کاندیدای نهایی اصلاح طلبان وارد دانست.

با تمام این ها و با وجود انتقاداتی که در رابطه با این شرایط قابل طرح است، از نکات قابل توجهی که در بیانیه ی دوم ۱+۶ می توان به روشنی دید استفاده از عبارت “جمعی از اصلاح طلبان” به جای “اصلاح طلبان” است. امری که به وضوح از باز بودن پرونده ی اجماع اصلاح طلبان و استقبال ۱+۶ از طرح نظرات جدید و مبتکرانه ی نسل جوان و البته پذیرا بودن دیگر اصلاح طلبان سرشناس کوهدشتی خبر می دهد. اختلافات درونی اردوگاه اصلاحات را باید در فضایی مسالمت آمیز و به دور از تنش رفع کرد. فضایی که در آن تمامی انتقادات و انتظارات شنیده شده و فرآیند اقناع به منطقی ترین روش ممکن دنبال شود. تنها در این صورت است که اصلاح طلبان از آزمون تعیین کننده ی هفتم اسفندماه سربلند بیرون خواهند آمد.

رقیب اما در کمین!

البته با تمامی اما و اگرها پیرامون پروسه ی اجماع اصلاح طلبان شهرستان کوهدشت اما ناگفته پیداست که هرگونه حرکت نسنجیده ای از سوی جناح اصلاح طلب به سان هدیه ای استثنایی خواهد بود که دودستی تقدیم رقیب اصول گرا شده و سرنوشتی سخت تراژیک برای جریان اصلاحات رقم خواهد زد. با این حال، علاوه بر راست ها که با تابلوی واضح و مشخص اصول گرایی به میدان می آیند و استراتژی رقابت با آنان ساده و روشن است اما از فعالیت های پشت پرده ی برخی مدعیان اصلاح طلبی که به ویژه از خرداد ماه ۹۱ به این سو به نان و نوایی رسیده اند نباید غافل ماند. این طیف که از قضا این روزها مدعی نمایندگی گفتمان اصلاح طلبی اصیل هستند به سان اسب تروای اصول گرایان خواهند بود که خواسته یا ناخواسته به نفع راست ها بازی کرده و در نهایت تیشه به ریشه ی اصلاحات خواهند زد.

 

 

رضا بهرامی/ دبیر سرویس سیاسی کشکان