مثنوی لکی

با عرض سلام و پوزش در این شعر با استنباط شخصی از روایات، احادیث و آیات قرآنی به صورت تخیلی روز محشر به تصویر کشیده شده است. ترجمه این اشعار به زبان انگلیسی بزودی بر روی همین سایت قرار خواهد گرفت. امید است خوانندگان محترم، همکاران عزیز و اساتید شعر و ادب کوتاهی و قصور […]

_

با عرض سلام و پوزش

در این شعر با استنباط شخصی از روایات، احادیث و آیات قرآنی به صورت تخیلی روز محشر به تصویر کشیده شده است. ترجمه این اشعار به زبان انگلیسی بزودی بر روی همین سایت قرار خواهد گرفت. امید است خوانندگان محترم، همکاران عزیز و اساتید شعر و ادب کوتاهی و قصور اینجانب را در عرصه فن شعر و ادبیات بر بنده ببخشایند. در اینجا بر خود لازم می دانم که از استاد گرامی جناب آقای کرم دوستی تشکر و قدر دانی کنم.

 

مَحشَر

یِگِل چِمِ فکر دُنیام تَموم دی                               جوری سیفام کِرد،عمرِم تموم بی

روژه خیالیم روژِ مَحشر بی                                 زمین تَم و توز،آسمون بی حور بی

وارد مَحشَر بیم اِ خوا و خیال                               کَتمِ نوم بِره بی مال و مِنال

مویانه گِری و مِه خو مَپایایم                                هر چمی موینا تُن تُن  مَنویسیام

اِ روژ محشر ، صوریش دَمیایه                              حُور و مونگ هر دک نویرون پَریایه

هر که مَدویا، اَ ویر وژِر بی                                  نَه پژاره مال، نَه  ویر کورِربی

هِرَسَمون تَنگ، کُل گیژ و مَنگیم                           مَپیایمِنَ اَر یک ، داوِل بِی دَنگیم

نِمِم چه بِکیم، چوی دَما بِکیم                               چوی کارَل زشتمون کُل پاسا بِکیم

اعمالمون فیلمه کُل اَر روی دیوار                           روی چوی داورکُت ویر سَر وِرِ هوار

سِیلون مِکیم اَ ژیِر چَما                                       یِگِل پِشت اِ هوار یِگل وَ دَما

اِ سیل کردنمون َزجره مَکیشیم                             روژه باز خواسته هویچ نِریم بوشیم

یه بِرشی بین هم شنگول هم شاد                       هم خوش قیافه هم جاون آباد

سُوزه لَکونی، کِل کِله زاری                                 خَنه خَنون بی دِنون مِرواری

مِدوم و چوپی سَنگین سَما بین                            هم خدا راضی هم خوش سیما بین

بر عکس بِره تری حِسرت اِ دل بین                         اِ یک گُریزون کُلیش اِ گِل بین

نه مال نه مَأوا نَه خَنه وُن داشت                           بی نویر، تِفری، هر مِلکَه وُن داشت

گِریه و زاری بیسه کارون                                     کَلکَه خراوه بیسه مالون

نَه رِه گریزه نَه رِه فراره                                        نَه رِه دروع داین نَه رِه قُماره

نه  نامردی هَس نه حُقه بازی                              نه جا نه مقام نه یَکَه تازی

زمین گیر بینه کَس دارَل بی کَس                           نه جوهر نه تیغ چوی زَنگی مَس

نَه تِلیفون داین روژَل دُنیایه                                    هر کاری بِکین نُوات گیریایه

جووُاوگو کارِت  باید وژِت بوین                                 چِه ژارچِه هُاسگَرچه حاکم دین

کُلَ مَمِریم و سرمون و زمین                                  دی  کُل بزونیم عزرایل هار کَمین

نَه قَسم حُواردِن چاره سازه ماو                              نَه دوس و پارتی وَ کارسازه ماو

چو سفره کَتی اَر وَر دَمون                                     مَدوم گُناهلمون هانَوَر چَمون

اِیسکَه گرفتار دیون حَق بیمِن                                 بازجوی دقیق و سنگ حَق بیمن

اعمال هرزمون دِرو بین وداس                                 گُمَل کَج نِیرا اَر وُره بین راس

کارلمون قاطی،چو نوژی و ماش بین                          رازل آشاریه اَر وره فاش بین

یَک یَک پَروندَهل سوِک سَنگین بین                          داور ترازی دار،حق اَر کَمین بین

پَروَندَ لون بَست اِ ریز تا دُرشت                                یه بِر جَهنمی، یه بِر تا بهشت

پَروَندَهل سَقت هِن حق ناس بین                           چَم زِرِه وِرِه،گوشَل مون کاس یبن

هر چَن روزگاران شِنفتم خونِم                                 ای پا ا پام کرد تا گِیون نَکَنم

اِ پِیشِم نَچی و گیر مرگ حَتم                                  هم هامَه خواور، هم اِ سَر مَسم

خدایا کارت ثابت بی اَر کُل                                     بَشر دُرِس بی اژ خاک و اِ گِل

کاتب جِبرئیل، ماَمور عزائیل                                     روژه قیامت ، صور اِسرافیل

دستورَلِت کُل کاتِب نویساسی                                و شِکل قرون جالب نویساسی

مردِم بِخونِن خو ویریا بوین                                       اِ ظلم و  ستم گُریزیا بوین

خونمون، شِنَفتمون نِکردمون عَمل                             هَر چُی گُونجی کیم که نِیرم عسل

روژه مَحشره شو شوا زِرَنگ                                    کُل مَنالیم، هر کُم وَ یه دَنگ

تَنیا فکرهِ کِ آوردِم اِ ویر                                          لاک و هوس بِکم خدا بارمهِ ویر

وتِم  اِی خدا !مِه فلونیم                                         سر تا پا خَطا و سَر وَ زونیم

مدیون ِ وَ تُنِم اِ هستی و کار                                    اَر یارم نوین هم نیستم ،هم خوار

گرفتار کردار وُژ کِرده بیمن                                        اِر روژه مَحشر کویژر هَتیمِن

رِه ایلاو اَ لا و فراری نیه                                           کِس اِ کِس دیار، قِراره نیه

وِتِم خدایا بیل بِچمِه دوما                                         ایگِل مَزونم چوی بامه دوما

دی ها و دَسَم حِساو کتاو                                       گُرجِره موم پِی سوال جواو

ندا هت! ،بِچو خدا کریمه                                          یویژهَ ار سَر کُل! خالق رحیمه

هَر چَن آگاهم ذاتت خِراوه                                        سوال نَکیر هم بی جواوه

مُنکر هم حاضر اَرا کاواوه                                          کار تو دواره گِری و گاوه

وعدَ ه م کِردیه دواره ماینا                                        دی توبه بِکه  هم هونَه ناینا

دواره باینا قولت بو درو                                             گناهت فِره بو چوی وَلگه چُرو

دَس پات بِشکنِن ، میخ آژِنت کَن                               زَجِر کُشت کَن ،یا گِن گِنت کَن

اَرنومجا جَهنم آویزونت کَن                                        آگر گُر اِ ژِیرر بِرِژونِت کَن

دی کارتِر نِیرم وژت مُختاری                                      مِه دِلمَه باینا و پَرهزکاری

وِتم ای خدا! دی توبه کارِم                                      رِه راسَ مَچِم و دُرِس کِردارِم

خدا وَت اَصلم بر آزادیه                                           کارم هم بخشش هَم دِل شادیه

مَردِم سیفا کَن  ،هَتیمه دوما                                   دواره دَس پَتی نَچیمِه  دوما

تِرازی مویزون اَر روژ مَحشر                                        گناه و ثوواو مَکیشِن یسَر

هَم خیر و هَم شَر مثقال کیش ماو                             اَر حقت داشتو هچ و پویچ نماو

دُنیا زوی گُذر،مِرگمون حَتمیه                                      رِه فِل فَل نیه دَسمون پَتیه

دُنیا پُلِه کَه مَچیمِن  حُکمَن                                       خو گُذر بَکیم نَه وَ گَنهَ گَن

تا رَحمِی بِکه اَر حال زارمون                                        بَلکَم بُخِشی اِ کارو بارمون

“دوسَل، رَفیقَل کُل دیه دوران                                       دونیا دَم کَه چوی شارو بوسان ”

یه گفته مِه بی دی نِیرم قصه                                     عمرم تَموم بی و غم وغُصه

ای ” علی” تونی بوس اَر سَرقالت                                 تا یزدان بِکه لطفی اَر حالِت.

 

شاعر: مرادعلی دیربازیان (مدرس دانشگاه- کارشناس ارشد زبان و ادبیات انگلیسی)