کاندیدای گفتمان اعتدال؛ کورانی فر یا ملکشاهی؟

درست چند ساعت مانده به پایان مهلت مقرر برای استعفای مدیران دولت به منظور کاندیداتوری در انتخابات مجلس دهم و در حالی که کاخ استانداری لرستان می رود تا در گرماگرم بعدازظهر داغ سوم تیرماه از تیررس آخرین پرتوهای خورشید پنهان شود، زمزمه ی یکی از پر سر و صداترین تقاضاهای استعفا ابتدا در راهروهای استانداری پیچیده و در نهایت تسلیم عالی ترین نماینده ی دولت در استان می شود. استعفایی که شنیده می شود هوشنگ بازوند علی رغم میل باطنی حاضر به پذیرش آن شده حالا می رود تا آرایش نیروهای سیاسی شهرستان هدف یعنی کوهدشت را دست خوش تحولاتی عمیق گردانده و معادلات پیچیده ی قدرت در شهرستان را از نو تعریف کند.

نیمه ی آذرماه ۹۲ بود که زمزمه های پیوستن “علی کورانی فر” به تیم تدبیر و امید در استانداری لرستان و تکیه زدن بر پست کلیدی “معاونت توسعه و مدیریت منابع انسانی” رنگ واقعیت به خود گرفت. زمینه ساز این تحول اما چیزی نبود جز سابقه ی آشنایی کامل و همه جانبه ی شخص استاندار با کورانی فر هنگام هم کاری این دو در استانداری مرکزی! تجلی اعتقاد و اعتماد استاندار به کورانی فر را بیش و پیش از هر جا باید در بطن اظهارات وی در مراسم معارفه ی معاون تازه از راه رسیده اش سراغ کرد. آن جا که بازوند از اهمیت شایسته سالاری در انتصابات سخن گفت و بر این نکته که “استفاده از نیروهای توانمند و کارآمد بومی با هدف کادر سازی در درون استان و شناسایی و بهره گیری از ظرفیت نیروهای خلاق و توانمند بومی از جمله اهداف ایجاد برخی تغییرات مدیریتی در سطح استان است” تاکید کرد و بدین شکل بود که توجه همگان به مدیری بومی جلب شد که حمایت تام و تمام شخص استاندار را با خود داشت.

در سالیان گذشته معاونت استانداری لرستان البته تنها پست کلیدی واگذار شده به این سیاست مرد میان سال کوهدشتی نبوده است. وی در سال های پیش از این نیز تجربه ی مسوولیت های سنگین کشوری و استانی را در کارنامه داشته است. مدیر کل روابط عمومی و امور بین الملل دیوان محاسبات، معاون مدیر کل آموزش دیوان محاسبات، مدیر کل حوزه استاندار و مشاور استاندار مرکزی، معاون توسعه و مدیریت منابع انسانی استانداری مرکزی و ریاست شورای شهر اول کوهدشت همه و همه مناصبی هستند که شانس “کَلای” برای نزدیک شدن هر چه بیش تر به هسته ی قدرت و در اختیار گرفتن پست های کلیدی تر را به نحو چشم گیری افزایش داده اند.

در بُعد کلان البته نباید از نظر دور داشت که انتخابات مجلس امسال از اهمیت بی سابقه ای برای پاستورنشینان برخوردار است. تجربه ی برخوردهای مجلس نهم با دولت خود به تنهایی مبیّن این امر است که اگر قرار بر ادامه ی سیاست های مجلس نهم در برخورد با دولت در پارلمان آینده باشد، نه تنها رییس جمهور روحانی قادر به پیش برد برنامه هایش نخواهد بود که حتا شانس وی برای انتخاب مجدد در انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ به شدت کاهش پیدا خواهد کرد. بنابراین برآمدن پارلمانی که در عین هم راهی، انتقادات سازنده اش را به گوش کابینه برساند و نه پارلمانی که اقلیت تندور و البته صاحب نفوذ آن از هر فرصتی برای تخریب ناجوان مردانه ی دستاوردهای دولت استفاده کند، می تواند نه تنها مجلس را به جایگاه واقعی آن یعنی “راس امور” بازگرداند که دولت را نیز در خدمت رسانی هر چه بیش تر به مردم یاری خواهد رساند.

بالتبع سراسر کشور، در شهرستان کوهدشت بسیارند مدعیانی که برنامه ها و اهداف شان را منطبق بر مشی اعتدال گرایانه دانسته و وجه تمایز خود از دیگر کاندیداهای احتمالی را تلاش در جهت نهادینه کردن گفتمان اعتدال عنوان می کنند. در این میان، بی شک شاخص ترین کاندیدایی که می تواند ادعای گام نهادن در مسیر اعتدال نماید و خود را نامزد دل خواه دولت معرفی کند، کسی نیست جز علی کورانی فر! وی که از مدیران ارشد دولت در لرستان بوده و تنها چند روز از کناره گیری اش از سمت معاونت استاندار می گذرد، این روزها می رود تا به نقطه ی وصل اعتدال خواهان و اصلاح طلبان کوهدشت بدل شود. سابقه ی کورانی فرِ اصلاح طلب در جمع کردن سلایق مختلف زیر یک چتر و توانایی اقناع طیف های گسترده ای از کنش گران سیاسی به طور اخص و رای دهندگان کوهدشتی به شکل اعم را می توان در زمره ی برجسته ترین نقاط قوت وی در نظر گرفت. در طرف مقابل اما منتقدان کورانی فر، “محافظه کاری مفرط” و “ترجیح منافع شخصی بر اقتضائات گفتمان اصلاح طلبی” را از بزرگ ترین ضعف های این سیاست پیشه ی آرام و معتدل می دانند. ناقدان کورانی فر که از قضا بسیاری شان اصلاح طلب اند، تصدی مسوولیت های متعدد در دولت های با خط مشی متفاوت را دلیل مهمی بر ادعاهای شان عنوان می کنند. همان ادعاهایی که طرفداران وی آن ها را نشانی از لیاقت و تخصص وی در امر مدیریت معرفی می کنند. علاوه بر این ها، کورانی فر که صلاحیتش در انتخابات مجلس نهم از سوی شورای نگهبان قانون اساسی احراز نشده است، راه چندان آسانی برای تایید صلاحیت در پیش نخواهد داشت.

فارغ از این ها، همان طور که گفته شد کم نیستند سیاست مردانی که خود را نماینده ی کمپین اعتدال می نامند. در این میان چهره ی شاخصی که این روزها از سوی هوادارانش نامزد مورد حمایت دولت خوانده می شود، نماینده ی کنونی شهرستان است. شاید بتوان اللهیار ملکشاهی که با تابلوی اصول گرایی وارد مجلس نهم شده و هم اکنون نیز به عنوان عضو فراکسیون پرنفوذ اصول گرایان مجلس یعنی “رهروان ولایت” فعالیت می کند را جدی ترین رقیب کورانی فر در تصاحب عنوان “کاندیدای گفتمان اعتدال” دانست. دلیل این امر حمایت همه جانبه ی اصلاح طلبان از ملکشاهی در انتخابات مجلس نهم است که سبب شد در اتفاقی نادر، کاندیدایی اصول گرا با رای اصلاح طلبان به بهارستان راه یابد. مدیر کل اسبق دادگستری استان امیدوار است این بار نیز به سان دوره ی نهم، بتواند اکثریت آرا جریان اصلاح طلب را به خود اختصاص دهد. حمایت قاطع بازیگر مهمی هم چون اسماعیل دوستی که از قضا عضو هیئت پنج نفره ی انتخاب نامزدهای اصلاح طلب استان می باشد نیز بدون شک بخت ملکشاهی برای هم راه نمودن اصلاح طلبان را به شکل قابل توجهی افزایش خواهد داد. منتقدان ملکشاهی اما بر این عقیده اند که امسال و با حضور کاندیداهای اصلاح طلب در صحنه، ماه عسل ملکشاهی و اصلاح طلبان را باید از هم اکنون پایان یافته تلقی نمود. ماه عسلی که البته بسیاری معتقدند در همان ماه های آغازین شروع به کار مجلس نهم خاتمه یافت.

قریب به هشت ماه مانده به انتخابات سرنوشت ساز مجلس دهم، طبق روال معمول، رقابت های انتخاباتی در کوهدشت این سیاسی ترین شهر استان پررنگ تر از شهرهای دیگر دنبال می شود. در این میان آن چه که این روزها رقابت های مذکور را وارد فاز جدیدی نموده است، لزوم معرفی کاندیدایی است که هم صبغه ی اصلاح طلبی داشته باشد و هم گفتمان اعتدال را نمایندگی کند و به دیگر سخن، حلقه ی وصل قابل اتکایی باشد بین دولت و اصلاح طلبان. حال باید دید آیا آن دسته از کنش گران سیاسی کوهدشتی که قائل به حمایت از دولت یازدهم هستند موفق به انجام این امر خواهند شد؟ برای پاسخ گویی به این پرسش باید رویدادهای سیاسی شهرستان در ماه های پیش رو را به دقت رصد نمود.

 رضا بهرامی/ کشکان