احداث ذوب آهن رومشکان، یک فاجعه است…

  مصطفی شکری٭/سردبیر: این طرح یک فاجعه برای رومشکان و شهرستانهای همجوار پلدختر و کوهدشت خواهد بود. این طرح یعنی “کوچ اجباری” مردم رومشکان. ای کاش قبل از هر طرحی؛ مطالعه کارشناسی صورت بگیرد. یک سوال بسیار مهم که در این زمینه باید از مسئولین پرسید، این است که آیا این طرح مطالعه کارشناسی دارد؟ […]

DSC_0214

 
مصطفی شکری٭/سردبیر: این طرح یک فاجعه برای رومشکان و شهرستانهای همجوار پلدختر و کوهدشت خواهد بود. این طرح یعنی “کوچ اجباری” مردم رومشکان.

ای کاش قبل از هر طرحی؛ مطالعه کارشناسی صورت بگیرد. یک سوال بسیار مهم که در این زمینه باید از مسئولین پرسید، این است که آیا این طرح مطالعه کارشناسی دارد؟ پیامدهای زیست محیطی و هزینه فرصت اقتصادی در بلند مدت (مثلاً برای ۷۰ سال آینده) در نظر گرفته شده است؟

همانطور که مستحضرید ما توسعه نامتوازن را در ایران تجربه کرده ایم (و البته هنوز هم در حال تجربه ایم! ). یک روزی بین دوستان دانشجوی دکترای اقتصاد این موضوع بحث می شد که چرا کارخانه ذوب آهن را در استان کم آبی مانند اصفهان احداث کرده اند. (سال ۱۳۴۲ بر اساس توان چانه زنی نمایندگان و مسئولین اصفهان “ذوب آهن اصفهان” از طرف کشور شوروی احداث شد.)

این کارخانه خود به تنهایی یک سوم آب اصفهان را مصرف می کند! و هم اکنون که بحران آب در اصفهان جدی شده، این معضل به بحرانی بزرگ برای اصفهان تبدیل شده است. چندی پیش هم بین کشاورزان یزدی و اصفهانی بر سر همین موضوع “آب” درگیری ایجاد شد.

الآن “ذوب آهن اصفهان” بلای جان مردم اصفهان شده است و تازه کارآیی هم ندارد و توان رقابتی در خود نمی بیند.

سوال این است که آیا وقت آن نرسیده است که برنامه های توسعه ای برای هر منطقه ای با توجه به “مزیت نسبی” آن منطقه طرح ریزی شود؟

 

آیا احداث یک “گاوداری صنعتی” چند هزار رأسی در رومشکان به مراتب مزایای بهتری را برای منطقه در پی نخواهد داشت؟

مزیت نسبی لرستان در کشاورزی و دامداری (البته به شکل صنعتی و نه سنتی) و توسعه گردشگری است. وقت آن رسیده است که از ۱۱ درصد آبی که در استانمان (نسبت به کل کشور) وجود دارد به شکل بهتر و با کارآیی بیشتری بهره ببریم. طنز استان ما این است که با وجود این ۱۱ درصد آب؛ کم آبی می کشیم! چون استفاده نامناسب و ناکارآیی را از منابع آبمان داریم.

استان ما سرشار از ظرفیتهای بالقوه است. یقیناً اگر مدیریت ارشد استان “دید توسعه نگر” داشته باشند، می توانند چهره استان را در میان مدت و بلند مدت تغییر دهند. امیدواریم که راه آینده توسعه استان روشن باشد…
٭دانشجوی دکترای اقتصاد بین الملل/اقتصاد شهری و منطقه ­ای