بـر پـا!
حسین ناصری/ کشکان: یادش بخیر قدیم قدیما، دورانی که با الان خیلی فرق داشت. کودکی خودم رو میگم. وقتی خاطرات خوش کودکیام رو در ذهن تداعی میکنم، ناخودآگاه انرژی میگیرم. روزگاری که احترام به بزرگترها مرسوم بود. روزگاری که همه از حال و روزگار هم با خبر بودیم و مشکل دیگران مشکل خودمان بود. بنده […]
حسین ناصری/ کشکان: یادش بخیر قدیم قدیما، دورانی که با الان خیلی فرق داشت. کودکی خودم رو میگم. وقتی خاطرات خوش کودکیام رو در ذهن تداعی میکنم، ناخودآگاه انرژی میگیرم. روزگاری که احترام به بزرگترها مرسوم بود. روزگاری که همه از حال و روزگار هم با خبر بودیم و مشکل دیگران مشکل خودمان بود. بنده سن و سال زیادی ندارم. این ایامی که از آن یاد میکنم مربوط به همین ده پانزده سال پیش است.
البته تغییر آیین و آداب زندگی با توجه به گذر زمان امری طبیعی است. اما یک سری سنت ها وجود دارد که تغییر یا بهتر بگم از بین رفتن آنها جایز نیست. با این مقدمه می خواهم اصل قضیه رو توضیح دهم. آنچه را نگارنده بنا دارد در این مطلب به آن بپردازد احترام دانش آموزان و دانشجویان به معلمان و اساتید خود می باشد. حتماً شما هم به یاد دارید چند سال پیش وقتی معلم وارد کلاس درس میشد، مبصر کلاس بر پا میداد و دانش آموزان با سلام و صلوات از معلم خود استقبال میکردند و درس شروع میشد. دانش آموز هر وقت می خواست از کلاس بره بیرون میگفت: آقا اجازه! الان وضعیت چطوره؟! اما افسوس! با رفتن تخته سیاه، الفبای احترام به معلم نیز دستخوش تحریف شد و به سرعت از جامعه آموزش و پرورش رخت بر بست. و در حال حاضر کار به جایی رسیده که متأسفانه هر وقت گوشی موبایل دانش آموز زنگ بخورد بدون اجازه از کلاس خارج می شود!
البته در سال گذشته این روند غلط به جاهای باریک کشیده شد و کار به جایی رسید در استان لرستان دو مورد زد و خورد در مدارس اتفاق افتاد. یک مورد که به مرگ یکی از معلمین شهر بروجرد منجر شد و دیگری زد و خورد در یک از مدارس کوهدشت که متأسفانه رسانه ای شد. این اتفاقات ناخوشایند نشان از خلاءها و کمبودهای فرهنگی و آموزشی دارند و میبایست درباره آنها فکر کرد و به صورت ریشه ای آنها را حل کرد.
دانشجویان هم سن و سال بنده قطعاً به یاد دارند وقتی استاد وارد کلاس میشد همگی به احترام مقام و جایگاه استاد از جا بلند میشدند و تا استاد تعارف نمیکرد کسی به خود اجازه نشستن نمی داد. اما متأسفانه در این برهه زمانی کوتاه این معروف در جامعه ما در حال تعطیل شدن است.
با وضع موجود به نظر میرسد این ضد ارزش با بخشنامه و آییننامه انضباطی اصلاح نمی شود. به زعم نظر اکثر کارشناسان فرهنگی و جامعه شناسی این مشکل با کار فرهنگی کارشناسی شده حل میشود. حال با توجه به کم توجهی مسئولین مربوطه نسبت به این چنین اموری ضرورت دارد معلمان و اساتید محترم خود دست به کار شوند و با کار فرهنگی این ارزش را در بین دانش آموزان و دانشجویان زنده کنند.
امید آن که در آینده نه چندان دور شاهد بازگشت جایگاه معلم و استاد در جامعه مان باشیم.
انتظار داشتی جانم به جای رسانه ای شدن احتمالا ………………………؟ مقاله شما با این حرفت سازگاری نداره اصلاح کن
[پاسخ]