معنویت راه برون رفت بشریت از آشفتگی ها و نابسامانی ها

          حجت الاسلام هادی گراوند معاون نهاد رهبری در دانشگاه علوم پزشکی لرستان بدون شک در دنیای امروز که اسباب و عوامل انحراف و سرگرمی های کاذب روز به روز در حال افزایش بوده و هر کدام مانعی برای رسیدن انسان به سعادت و کمال و هویت و جایگاه واقعی می […]

mail.google.com

 

 

 

 

 

حجت الاسلام هادی گراوند

معاون نهاد رهبری در دانشگاه علوم پزشکی لرستان


بدون شک در دنیای امروز که اسباب و عوامل انحراف و سرگرمی های کاذب روز به روز در حال افزایش بوده و هر کدام مانعی برای رسیدن انسان به سعادت و کمال و هویت و جایگاه واقعی می باشند و ما را از مسیر هدایت فرسنگها دور نموده و رفته رفته دین داری را امری مشکل جلوه داده و آن را مانعی برای رسیدن به اهداف و خواسته ها معرفی می نماید.اما در این دنیای پرتلاطم و آشفته بازار باید گفت :معنویت درمان دردها و بحرانهای امروز دنیاست .از طرفی ما می بینیم که امروزه فاکتورهای جعلی زیادی (فرقه های انحرافی / عرفانهای کاذب/ جریان ها و …) بعضا با عناوین و قالب های جذاب و فریبنده به عنوان راهکار به بشریت عرضه شده و غالبا افراد تکلیف گریز و بی بصیرت و سست عنصر جذب آنها میشوند و مدعی هستند که به دنبال آرامش و دلسوزی و راه برون رفت از بحرانها برای بشریت هستند.در حالی که باید گفت :کسی که خود بویی از انسانیت و اخلاق نبرده چگونه میتواند الگو بوده و به دنبال مداوای دیکران باشد.در اینکه بشر همواره نیازمند الگو بوده و هست تردیدی نیست و لذا به جهت این نیاز ذاتی،خداوند متعال پیامبر اکرم(ص) را که پیامبر رحمت است به عنوان الگوی بندگی و اخلاق معرفی می نماید:" و لکم فی رسول الله اسوه حسنه" یا آنجا که می فرماید:" انک لعلی خلقٍ عظیم" ای پیامبر تو بر خلق عظیم هستی" و یا اینکه خود حضرت می فرمایند:"انما بعثتُ لاتمم مکارم الأخلاق( همانا من برای تکمیل مکارم اخلاق مبعوث شده ام) و لذا اخلاق نبوی در سایه معنویت امکان پذیر خواهد بود. آری معنویت گم شده و کمرنگ شده امروزه بشریت وغالب افراد است، البته معنویتی راستین که به دنبال خود عبودیت و آرامش و تحقق هدف خلقت راداشته باشد. بالاترین مقام پیامبر ،عبودیت حضرت است؛( اشهد ان محمد عبده و رسوله) البته عبودیت دو نوع است : عبودیت خالق هستی که پیامبر اکرم(ص) ،انبیاء و اهل بیت(ع) مصداق بارز آن بوده و عبودیت شیطان و نفس. و امروزه اگر می بینیم فرقه های انحرافی از جمله گروهکهای تکفیری و دنیای غرب که خود را مالک و مصلح بشریت دانسته و دست به هر اقدام وقیحانه ای زده ، این هم نوعی بندگی است البته از نوع دوم یعنی بندگی شیطان و نفس و لذا افراد واقع بین نیز حساب آنها را از اسلام جدا می کنند. امروزه هم اگر کم و بیش در جوامع اسلامی خصوصا در جامعه خودمان شاهد برخی ناهنجاری ها هستیم ناشی از ضعف باورهای دینی و فقدان معنویت و به طور کلی عمل نکردن به سفارشات دین مبین اسلام می باشد. بی تردید باید گفت تمام دستورالعمل های دین مبین اسلام مطابق فطرت و نیاز انسانها می باشد و اگر امروزه شاهد آمار بالای مراجعات به مطب ها و بیمارستانها هستیم علتش عمدتا عمل نکردن به دستورالعمل های دینی می باشد.باید گفت که دین به دنبال سعادت،سربلندی، سلامتی و عزت انسان ها در دنیا و آخرت می باشد.که البته این برای هرکسی قابل درک نیست حال که ماه خوب خدا،ماه برکت،رحمت و مغفرت به ما روی نموده و فرصتی برای وصل شدن به اقیانوس بی کران الهی و تطهیر از آلودگی ها و زدودن غبارها می باشد، آن را قدر دانسته و نهایت بهره را از آن ببریم. خداوند متعال در این ماه با فضیلت میهمانی ویژه ای را برای تربیت روح و غفلت زدایی و زدودن زنگارها از دل ترتیب داده به گونه ای که می تواند در حیات معنوی انسان تحولی پدید آورد که او را به سعادت ابدی رسانده و کامیابی همیشگی را برایش تضمین کند.البته نکته مهم هم اینست که ضیافت و معنای آن و راه ورود به آن را بشناسد و از همه مهمتر دانستن وظیفه خود و راه بهره گیری از فیوضات است لذا باید بدانیم که خدای متعال در مهمانسرای رمضان ،جان ها و روح های دوستانش را به ضیافت فراخوانده نه تنها وجود مادی آنها را . و ارزش این ضیافت را کسی جز خداوند نمی داند از این رو خدای متعال می فرمایند:"الصوم لی و أن أجری به " روزه برای من است و من خود پاداش آن را میدهم فرمود:بیچاره و بدبخت کسی است که این ماه بر او بگذرد و آمرزیده نشود.تا دیر نشده غفلت زدایی کرده و خود را پیدا نماییم. و چه زیبا فرمود امام(ره)-آن عارف راستین- که :باید دانست که اگر انسان از خود غفلت کند و در صدد اصلاح نفس و تزکیه بر نیاید و نفس را سرخود بار آورد،هر روز و هر ساعت بر حجاب های آن افزوده شده و از پس هر حجابی،حجابی بلکه حجبی برای او پیدا شود،تا آنجا که نور فطرت به کلی خاموش می شود. آری عزیزان بزرگوار؛خداوند متعال به دنبال پناه دادن و همنشینی است.چرا که ما در احادیث قدسی و ادعیه اینگونه میخوانیم؛ قال الله تعالی: انا جلیس لمن جالسنی(همنشین کسی هستم که همنشین من باشد) و در دعای جوشن کبیر میخوانیم:یا ملجاء کل مطرود(ای پناه رانده شده ها) امید آنکه نهایت بهره کافی را از خصوصیات این ماه برده و دیگران را نیز از دعایمان بهرهمند سازیم.