بازی اصحاب رسانه با لرستان توسعه نیافته/ فیروز اسماعیلی

ویلبرشرام استاد علوم ارتباطات آمریکایی سه نقش را برای اصحاب رسانه تعریف کرده است: نقش نگهبان، راهنما و معلم، از عبارات شرام این مفهوم که،رسانه ها نقش پررنگی در راستای “نظارت”، “هدایت” و “آموزش” اقشار جامعه دارند دریافت می شود.

d74775ff1c813a8a489fb902a67abb87_XL

 

بازی اصحاب رسانه با لرستان توسعه نیافته

فیروز اسماعیلی (مدیر پایگاه خبری کاسیت)


ویلبرشرام استاد علوم ارتباطات آمریکایی سه نقش را برای اصحاب رسانه تعریف کرده است: نقش نگهبان، راهنما و معلم، از عبارات شرام  این  مفهوم که،رسانه ها نقش پررنگی در راستای "نظارت"، "هدایت" و "آموزش" اقشار جامعه  دارند دریافت می شود.

بارها در مقالات به این موضوع اشاره و همواره یاد آوری شده است ،هر جامعه‌ای که از قطار توسعه عقب مانده است باید سراغ رسانه‌ها را گرفت؛یعنی اینکه ازعلل مهم عدم توسعه نیافتگی هر ملتی بی کفایتی اصحاب رسانه آن منطقه به شمار می رود، اینکه رسانه‌ها توان ایراد نقدهای سازنده و به چالش کشاندن مدیران بی برنامه را دارند و این حق را دارند که از مردم به عنوان ولی نعمتان مسئولان، به صراحت در چهارچوب قانون دفاع کنند.

از اقتصاد زمین‌گیر لرستان گرفته تا چرخش مالی صفر؛ نرخ بیکاری با چندین برابر بیشتر ازمیانگین کشوری، پروژه‌های نیمه تمام بی حد و حساب، نرخ رشد سرمایه‌گذاری منفی با رتبه 29 در بین استان ها، صنعت نیمه جان و گرفتار سرمایه در گردش، میراث دار پروژه‌هایی با عمر 11ساله در حال ساخت، هزینه اعتبارات عمرانی در پروژه های غیرکارشناسی، از سرمایه‌های زیر خاک رفته، تا اعداد و ارقام بودجه ای با سیر نزولی؛ جوابگوی این همه عقب‌ماندگی‌ها چه گروه، حزب و یا قشری است؟

نمایندگان؟ احزاب؟ مسئولان؟ رسانه‌ها؟ یا شاید هم مردم؟ قدری درنگ کافی است تا پاسخ  این سوال در ذهن شما جاری شد،فارغ از پرداختن به دیگر اقشار تاثیر گذار، با گذری بر نقش رسانه‌ها در جامعه می‌توان دریافت؛ اصحاب رسانه، این قشر منادی مردم، در توسعه‌ی هر جامعه چقدر تاثیرگذار هستند!

چرا عده‌ای دنباله‌روی مدیر ، مسئول و یا طیف خاصی است و خود عامل حمایت آن‌هاست نه ابزاری برای مطالبه‌گری، ودفاع ازحقوق حقه مردم.

شما قضاوت کنید! رسانه‌های ما و به طور خاص پیشکسوتان این عرصه کدام راه را برگزیده‌اند؟ نگهبان؟ راهنما یا معلم را !

اگر گزینه نظارت را رسانه‌ها نقش‌آفرینی می‌کردند توسعه استان مغفول نمی ماند و اوضاع به این صورت نابسامان نبود؛ یا اگر با درایت به نقدهای سازنده و تاثیرگذار می پرداختند نقش دوم "هدایت" به درستی ایفا می شد، شاید توسعه شکل می‌گرفت و یا حداقل به سوی توسعه حرکت لاک پشتی داشتیم ؛ و در وحله آخر وضعیت سواد رسانه‌ای ما (برخی از اصحاب رسانه) نشان می دهد که این قشر حتی در آموزش همکاران خود هم موفقیت نشده اند چه رسد به القائ نقش معلمی یا آموزشی در جامعه !