اقدام ضدّ بهداشتی متولّیان بهداشت شهرنورآباد! + عکس

لکنا به نقل از سلام دلفان:آلودگی های بیمارستانی را می توان بر اساس نوع فعّالیّت های بیمارستانی به ۳ گروه آلودگی های رادیواکتیو، شیمیایی و میکروبی تقسیم کرد:

– خون و ضایعات پاتولوژیک شامل ضایعات حاصل از زخم ها، بافت ها و اندام های خارج شده از بیماران

– باند و پنبه آلوده به ترشحات زخم و چرک حاصل از زخم ها

– سرنگ های آلوده، تیغ و سایر ابزارهای تیز آلوده

– ظروف پلاستیکی یک بار مصرف آلوده به موّاد بیولوژیک، شیمیایی و رادیو اکتیو

با توجّه به وجود خون، سرم و بافت های پاتولوژیک در زباله ها که می توانند مانند یک محیط کِشت عمل کنند، بسیاری از میکروب های بیماری زای موجود در این ضایعات، تکثیر یافته و تعدادشان در فاصله زمانی تولید تا دفع مناسب زباله چندین برابر می شود.

به عنوان مثال تعداد باکتری E.coli در یک محیط مناسب مانند خون در هر ۵ دقیقه دو برابر می گردد. این موّاد در مورد برخی دیگر از “میکروارگانیسم ها” می توانند به عنوان یک عامل نگهدارنده ویروس های ایدز و هپاتیت B می توانند ماه ها در دادخل قطرات خون، حتّی خون خشک شده فعّال باقی مانده و بیماری زایی خود را حفظ کنند.

با این وضعیت می توان باور نمود که زباله های بیمارستانی به عنوان یک منبع میکروبی می توانند سلامت و بهداشت جامعه را با مخاطره ای جدّی دچار نمایند. با یک مثال می توان به میزان جدّی بودن این خطر پی برد:

میزان بروز هپاتیت B در ایران بین ۱/۷ تا ۵ درصد و به طور میانگین ۳/۵ درصد می باشد و در کنار آن می توان به میزان بروز ۵/۰ درصدی هپاتیت C نیز اشاره کرد. بر اساس این آمار از هر ۱۰۰۰ نفری که در بیمارستان ها و مراکز درمان و آزمایشگاهی پذیرفته می شوند احتمالاً ۳ نفر آلوده به هپاتیت B و ۵ نفر آلوده به هپاتیتCهستند. معمولاً برای آزمایش متوسط یکبار از بیماران در بیماران، خونگیری به عمل می آید و سرنگ به کار گرفته شده به سطل زباله منتقل می شود و به عنوان زباله های بیمارستانی دفع می شود.

حال با این همه خطرات زباله های بیمارستانی، در شهر ما که معمولاً آبستن حوادث عجیبی است، اخیراً مشاهده شده که زباله های بیمارستان ابن سینا در محلّ دفع زباله های عمومی شهرستان واقع در منطقه بادآور در ۶ کیلومتری شهر رها شده است!
زباله هایی که باید در دستگاه زباله سوز بیمارستان سوزانده و معدوم گردند سر از محلّ دفع زباله های عمومی در آورده اند!
این در حالی است که برخی از کودکان بی بضاعت شهر، برای امرار معاش خود و خانواده شان بی خبر از همه خطراتی که متوجه آنان است به سوی این زباله ها کشیده می شوند چرا که مقدار قابل توجهی پلاستیک و اشیائی از این قبیل در این زباله ها وجود دارد. آیا ده ها سرنگی که در میان این زباله ها موجود است نمی تواند فاجعه ای غیرقابل جبران بیافریند؟!

از سوی دیگر، بافت های قابل تشخیص انسانی مثل جفت و اجزاء جراحی شده انسان در میان این زباله ها به چشم می خورد و بی شک توجّه سگ هایی که در آن حوالی هستند را به خود جلب می کنند و از این طریق احتمال انتقال میکروب های ناشی از این زباله ها به چند کیلومتر دورتر هم وجود دارد.

مضافاً اینکه حشرات زیادی هم در این محلّ جمع شده اند و به راحتی موجب انتقال این میکروب ها می شوند.

در فاصله کم تر از ۱۰۰۰ متری محلّ دفع زباله های شهر، گاوداری و روستاهای متعددی قرار دارند که شیر و سایر محصولات آنها برای مصرف به شهر منتقل می شود. آیا نمی توان تصور کرد میکروب های این زباله ها از این طریق به چرخه غذایی شهر وارد شوند؟!

همچنین در اطراف محلّ، زمین های کشاورزی با فاصله کم تر از ۵۰ متر زیر کشت غلات وجود دارد که بر طبق یافته های علمی، اثرات زباله های بیمارستانی می تواند تا سال ها در محصولات کشاورزی نفوذ کنند.

حال سؤال این است که چرا دستگاهی که خود متولی بهداشت و درمان است اینگونه به بهداشت مردم و محیط زیست آسیب می رساند؟

جا دارد مسئولین محترم بیمارستان ابن سینا شفافیت های لازم را در این زمینه انجام دهند.