سپید/ داریوش ملک پور
_____________________ گاهی بر نیمکت چوبی پارکی کهنه در روزنامه ای مچاله می شوم یا بر پیاده روی خیابانی بوسه هایم را در سکوتی می پیچم و چشم هایم را در بارانی بلند رها می کنم تا تو را در انگشت هایم نفس بکشم …
_____________________
گاهی بر نیمکت چوبی پارکی کهنه
در روزنامه ای مچاله می شوم
یا بر پیاده روی خیابانی
بوسه هایم را در سکوتی می پیچم
و چشم هایم را در بارانی بلند رها می کنم
تا تو را در انگشت هایم
نفس بکشم …
درود بر دوست عزيز، داريوش ملك پور.
دست مريزاد.
[پاسخ]