ما هم خبرنگاریم؟! / محمدبساطی

    روز خبرنگار آمد و شتابان بسان سایر روزها سپری شد. قلیلی تجلیل شدند و کثیری تحقیر آن هم از سوی کسانی که بایستی  شأن و منزلت خبرنگاران را بیش از هر کس و هر جا پاس بدارند و جایگاهشان را پاسداری نمایند. چندی سالی است 17 مرداد هم‌زمان با سال‌روز کوچ‌پروانه‌وار شهید صارمی -هم‌استانی هماره جاودانمان- […]

 11q11

 

روز خبرنگار آمد و شتابان بسان سایر روزها سپری شد. قلیلی تجلیل شدند و کثیری تحقیر آن هم از سوی کسانی که بایستی  شأن و منزلت خبرنگاران را بیش از هر کس و هر جا پاس بدارند و جایگاهشان را پاسداری نمایند. چندی سالی است 17 مرداد هم‌زمان با سال‌روز کوچ‌پروانه‌وار شهید صارمی -هم‌استانی هماره جاودانمان- نام خبرنگاران ورد زبان‌ها می‌شود و معمولن ارشاد اسلامی که متولی کار و مسبب بی‌کاری‌ خبرنگاران نیز هست دست به کار می‌شود و برنامه تجلیل از آن‌ها را اعلام می‌کند.

 طی این سال‌ها برنامه‌های تجلیل همواره با حرف و حدیث‌های بسیار و انتقادات فراوان همراه بوده است ولی هر سال به جای اینکه سعی در اصلاح رویه و روش شود متأسفانه در به همان پاشنه پیشین می‌چرخد و داستان مادام تکرار می‌شود. دراین چند سال‌ به نام تجلیل از خبرنگار هزینه‌های هنگفتی را صرف می کنند ولی به جای تکریم واقعی تحقیر همیشگی صورت می‌گیرد. ارشاد اسلامی استان لرستان تنها یاد گرفته خبرنگاران افلاکی صدا و سیما را به همراه دوستانی که در خرم‌آباد حضور دارند در لیست تقدیر شدگانش منظور نماید و بقیه‌ی خبرنگارانی که در شهرستان‌های استان هستند اغلب نادیده انگاشته می‌شوند. اینکه معلوم نباشد با چه معیار و مقیاسی خبرنگاران را «لر و مَس» می‌کنند و برخی را ارج می‌نهند و عده‌ای را نادیده می‌انگارند جز تحقیر عنوان دیگری را نمی‌توان بر آن نهاد، بدتربن تحقیر است، وقتی می‌گویند خبرنگاران استان لرستان تجلیل شدند یعنی همه خبرنگاران و کسانی که جز این دسته نیستند از نگاه آن‌ها خبرنگار به شمار نمی آیند از این ناپسندتر اتفاق نمی‌افتد، هویت دسته‌ای به کلی انکار می‌شود، آیا تعریف ما از خبرنگار فردی است که در   خرم‌آباد حضور دارد؟

در خبرها آمده بود که امسال از 180 نفر تجلیل شده؛ به راستی آیا استان لرستان تنها 180 خبرنگار دارد؟ آیا این 180 نفر همه خبرنگارند؟ سوای قلیلی از پیش‌کسوتان آیا بیش از نیمی از افرادی که به نام خبرنگار از آن‌ها تقدیر به عمل آمد در طول سال و در نشریات و خبرگزاری‌ها حتی یک مقاله یا گزارش چاپ شده دارند؟ معلوم نیست مبنا چیست و چطوری برخی را یک روزه در روز خبرنگار، خبرنگار می‌کنند و ردای زیبای خبرنگاری بر قامتش می‌پوشانند در حالی که بنده خدا  تمام عمر خبری ننگاشته‌ است.

reporter

اگر خبرنگار کسی است که خبر می‌نگارد و گزارش تهیه می‌کند و یا مصاحبه انجام می‌دهد باید اثرش در جایی درج شده باشد و بایستی پیوسته مطلب بنویسد و حداقل هفته‌ای یکی دو گزارش تهیه کند تا عنوان خبرنگار داشته باشد خوب ما نادیده شدگان به گواه آثار منتشر شده در مطبوعات و مطالب درج گردیده در سایت‌ها  چنینیم. (نگارنده روزانه در لکنا مطلب دارم و دبیر سرویس فرهنگی هفته‌نامه بیان لر هستم و معمولن مطلب صفحه مربوطه را خودم تهیه می‌کنم، در روزنامه‌های آفتاب و هفته‌نامه سیمره هر چند یک‌بار قلم‌فرسایی می‌کنم و  برای مهر نیز گه‌گاهی گزارش می‌نویسم  و امثال من فراوانند که از دید حضرات خبرنگار نیستند!)  

خدا را خوش می‌آید حالا که به سبب فعالیت در این حوزه دست‌مان از همه کارها و کیسه‌ها کوتاه شده و امکان فعالیت کردن در جایی دیگر را نداریم -زیرا وارد شدن به هر کار و  رفتن در هر کانالی مساوی کوتاهی کردن در کار اصلیمان که حرفه مقدس خبرنگاری است می‌باشد. و کسی که شیفته چیزی باشد کاستی در آن را نمی‌پسندد- درست است که ما از روی اشتیاق و اختیار به این سو رو آورده‌ایم اما نباید بدین بهانه از همه حقوق و مزایا بی‌بهره گردیم.

آیا کسی که مطلب انتقادی می‌نویسد و پرده از رخ مشکلی از معضلات بسیار  را  به امید ریشه یابی و چاره‌جویی بر می‌افکند باید مورد تشویق قرار گیرد یا با تهدید مواجه شود؟ خبرنگاران منتقد حداقل در کوهدشت از  دریافت آگهی‌های دولتی محرومند و برای شرکت در جلسات و نشست‌ها نامحرم پنداشته می‌شوند و می‌بینیم که در روزهایی تقدیر نیز نادیده انگاشته می‌گردند. مگر همه ما داعیه خدمت و نوکری مردم را نداریم پس چرا تا کسی حرف دل مردم را بر زبان می‌راند و  لب به انتقادی می‌‌گشاید با او آن می‌کنیم که نباید کرد.

سردبیر لکنا