سرابِ سحرآمیز «آو و دو» (آب دوغ) / سرابی که شفا میبخشد
محمد بساطی دو هفته پیش به منظور تحقیق و به دست آوردن عکس و اسنادی دربارهی فتحالهخان امرایی حاکم لرستان در زمان ناصرالدینشاه قاجار، به نورآباد سفر کردم و مهمان نوههای باقرخان سرتیپ پسر بزرگ او شدم سوای بهرهمندی از مهربانی بیدریغ برادران امرایی که روایتگر بزرگ منشی خانوادهی ریشهدار و خوشنامشان بود آنچه سفر […]
محمد بساطی
دو هفته پیش به منظور تحقیق و به دست آوردن عکس و اسنادی دربارهی فتحالهخان امرایی حاکم لرستان در زمان ناصرالدینشاه قاجار، به نورآباد سفر کردم و مهمان نوههای باقرخان سرتیپ پسر بزرگ او شدم سوای بهرهمندی از مهربانی بیدریغ برادران امرایی که روایتگر بزرگ منشی خانوادهی ریشهدار و خوشنامشان بود آنچه سفر را برایم خاطرهانگیز و به یادماندنی نمود دیدن طبیعت چشمنواز و دلربای منطقه خاوه و خنکای آرامبخش هوای دلپذیر و روحبخش وزیده از فراز رشتهکوه گرین -که به گفتهی لکها گیونی(جانی) تازه به آدمی میبخشید- بود.
به روال سفرهای پیشین که کوشش میکنم هرگاه به چنین جاهایی سر میزنم مخاطبان را مهمان زیباییهای آنجا نمایم این بار نیز سعی دارم همگان را از سرمستی که از نظارهکردن و همنشینی چنین سرزمینهای باصفایی به من دست میدهد بهرهمند نمایم. جایی که مرا به وجد آورد مرغزاری زیباست که گرداگرد سراب افسانهای و سحرآمیز آو و دو (آب و دوغ) جا خوش کرده و حوالی را بوستانی بینظیر ساخته و در دامان دهستان برخوردار قرار گرفته است.
سراب کجاست؟ منطقه چگونه جایی است؟
به گزارش بلوطستان دهستان برخوردار در دشت خاوه جای دارد و زیرمجموعه شهرستان دلفان به حساب میآید. این دهستان از شمال با دلفان از شرق با نهاوند از جنوب با الشتر همجوار است،20 هزار نفر جمعیت دارد، اهالیاش به لکی صحبت میکنند و به کار کشاورزی و دامپروری سرگرم هستند، گزارش بلوطستان حاکی از آن است که خاک مرغوب و حاصلخیز دشت خاوه سبب خرمی و سرسبزی منطقه شده و کشاورزی را در آنجا رونق ویژهای بخشیده است. قرار گرفتن رشتهکوه گرین و سرابها و چشمهسارهایی که در این منطقه از دل خاک میجوشند افزون بر خلق منظرهی بکر و بینظیر، اتراقگاه مناسبی برای دامپروران و چرای گوسفندان است. راهی که از میانکشتزارها و روستاهای منطقه میگذرد، دهستان را در موقعیت مناسبی قرار داده و شهرستانهای نهاوند، نورآباد، الشتر را به هم میپیوندد، دهستان برخوردار پیشینهای دراز دارد، میگویند یکی از گورهای یافت شده در این منطقه مربوط به 350 سال قبل از میلاد است. از جمله جاهای تفریحی برخوردار: «سراب گاماسیآو»، «سراب آو و دو»، «سراب نیاز»، «سراب زلزله» و رشتهکوه خیرهکنندهی «گرین» و… است.
روایت باور به شفابخشی سراب «آو و دو»
از جمله سرابهایی که در دامنه رشتهکوه گرین از دل زمین میجوشد سراب آودو است جایی که در منطقه خاوه روستای حسنآباد قرار دارد سرابی زیبا، باآبی سرد و چشماندازی سحرانگیز؛ به گفتهی خبرنگار بلوطستان هوای خنک منطقه وقتی بر فراز سراب میوزد و برگ درختان را مینوازد نسیمی جانببخش و روحنواز را برای دیدارکنندگانش به ارمغان میآورد. البته غیر از آودو سرابها و چشمهسارهای زیبایی دیگری در آن حوالی هست که دیدن همگی زیبا و آرامشبخش است اما این یکی به سبب باورهایی که بدان دارند و حرفهایی که دربارهی آن روایت میکنند ویژهتر است؛ میگویند این سراب نظرکرده مرتضی علی است و آبش شفابخش و درمان کننده است؛ اگر کسی تب و لرز داشته باشد و بدن را در این آب شستوشو دهد تمامی تب و لرزش برطرف میشود و کسانی که مریضی دارند اگر با نیت پاک از آبش بنوشند شفا مییابند.
دلیل نامگذاری سراب
دربارهی دلیل نامگذاری سراب به آودو (آب دوغ) میگویند به خاطر این بوده که در گذشته هرگاه مقداری خاک در سراب ریخته میشد به محض حل شدن خاک در آب رنگ آن تغییر پیدا کرده و شیری و سفید میشد و مانند دوغ میگشت به همین خاطر بدان سراب آودو (آب دوغ) یعنی آبی که رنگ دوغ به خود گرفته، گفتهاند، جهت کنجکاوی مشتی خاک در آب ریختم ولی اتفاق خاصی نیفتاد. کسانی که در آن حوالی بودند میگفتند تا دو سه دهه پیش هرگاه خاک در آب میریختیم این پدیده رخ میداد ولی چند سالی است که دیگر با ریختن خاک در آب، سراب دوغی رنگ نمیشود گویا در گذشته گاز حلشدهای در آب سراب وجود داشته که با خاک واکنش داده و سبب تغییر رنگ آن شده است اما به مرور زمان گاز تمام شده، شاید مواد و گاز محلول در آب سبب رفع برخی بیماریها نیز شده است.
جاذبهها و گیاههان پیرامون سراب «آو و دو»
گرداگرد سراب مرغ زار باصفایی است که مزین به درختان و گل و گیاهان مختلفی است و درختان گردودی آن حوالی نیز زیبایی منطقه را دوچندان کردهاند، در تیرماه و خنکی هوا آنهم همجوار چنین جایی در چشماندازی که بخشهایی از کوه گرین، چشمها را مینوازد فرصتی استثنایی است که روزی به یادماندنی و خاطرهای جاودانی را ارزانی آدمی کند. غار تاریخی «هرهنا» که بر فراز قلهی چلایموم (چهل امام) جا خوش کرده و گردنهی «لنگهری» و دره «رَمی» که همگی در امتداد رشتهکوه گرین قرار دارند از مرغزار آودو به دید میآیند، کافیست زیراندازی بر پای یکی از درختان کهنسال بیندازی و آتشی بیفروزی تا سر سخن باز شود و سر و رازهای روزگاران منطقه به گفته آید. این منطقه نشیمنگاه طایفه ترکاشوند است
دارای گیاهانی چون «شکروک»، «چمزله»، «زوزی»، «ورکواز»، «کیوار»، «پونه»، «درکزرده»، «گلگاوزو»، «سهپهره»، «خرکول»، «گَوَن»، «پاسوره»، «سَلمونه»، «جوداس» و… است.
بسيار زيبا..
گزارش جالبي بود
[پاسخ]
دست شما درد نکند گزارشی جالب و اطلاعاتی بیاد ماندنی
[پاسخ]
درود بر جناب بساطی همیشه از گزارشاتتان نهایت استفاده را میکنیم
[پاسخ]
ممنون از اين اطلاعي كه دادي
[پاسخ]
دلفان جاذبه های گردشگری طبیعی و تاریخی زیادی داره از در موزه های لوور فرانسه میتوان آنها رو جز افتخارات استانمان دونست.
[پاسخ]