گزارش تصویری- تشریحی/ دیدار فعالان عرصه ی وب لرستان با سالمندان

گزارش تصویری/ بازدید از خانه دل ،  خانه سالمندان

سالمندان نور چشم مردم اند

سالمندان بوی خوب گندم اند…

سالمندان چشمه های پاكی اند

سالمندان عرشیان خاكی اند…

جمعه 7 تیر نماد دیگری از مهرورزی و عشق به هم نوع  رقم خورد . از ساعت 9 و 30 دقیقه صبح  و طبق فراخوان قبلی  ،  دوستان مجازی  یکی یکی درخانه سالمندان صدیق حضور پیدا کردند ؛ حضوری که توام با عشق بود . عشق به سرزمین مادری و نگاه ویژه به حفظ حرمت بزرگان. چهره ها شاید غریب ؛ اما همان آشنای دلتنگی هایمان بود  . گویا سالها بود با هم و برای هم  بودیم . همدیگر را در آغوش که می گرفتیم ، احساس وصف ناشدنی حضور در خانواده را داشتیم .  در این روز زیبا ، حدود  30  نفر از فعالان لر زبان عرصه وب ،  با حضور در خانه سالمندان صدیق خرم آباد ؛ سرود مهرورزی را سر دادند .  حضور آنها پیامی بود برای نسل حاضر و نسل های آینده !

 آنها به خوبی درک کرده بودند که اهل قلم به عنوان الگوی قشر جوان جامعه شناخته می شوند و حضور آنها در اینگونه فعالیت ها ؛ در جامعه ایجاد انگیزه می کند ؛ تا  آنها فرهنگ مهر ورزی را سرلوحه کار خود قرار دهند.

حضور آنها یادآور این موضوع بود  که ؛ حرکت جامعه به سمت جامعه ای سالمند ، حقیقتی انکار ناپذیرو زنگ خطری جدی است. حضور و آشنایی با چنین مراکزی ؛ هم باعث می شود تدبیری برای این موضوع اندیشیده شود و هم فرهنگ عشق و مهرورزی بر جامعه حاکم گردد ،  نیازی که این روزها ضرورت آن بیش از پیش لمس می شود .

آنها نشان دادند که فرهنگ دوست داشتن و مهرورزی ؛ هم ریشه در تمدن غنی ایران دارد و هم ، دین مبین  اسلام به آن سفارش کرده است و اگر مردم جامعه این فرهنگ را به خوبی بشناسند، جامعه ای خوب و ایده آل دور از انتظار نیست .  

پس بقول بهرام سلاحورزی  بیایید قبول کنیم که سالمند بیشتر از آب و نان و پوشاک نیاز به همدم دارد. نیاز به فضای مناسب عمومی دارد. نگهداری سالمند در خانه یعنی حصر خانگی او یعنی مرگ در تنهایی.یعنی دق مرگ کردن او. از هم اکنون خود را برای پذیرش موضوع آماده کنیم . واقعیت سالمندی را بپذیریم و برایش راهکار عقلانی و علمی بیابیم. کمی با خود بیندیشیم و بیاد بیاوریم تا بیست سی سال قبل در جامعه امان مکانی به عنوان مهد کودک وجود نداشت.در صورتی که مهدها امروزه ضرورت جامعه هستند. بی تعارف بهتر است بدور از شعار زدگی و برخوردهای احساسی از همین الان جور دیگر دیدن را تمرین کنیم .

پدر و مادرانی هم که در اینجا زندگی می کردند با عمل خود نشان دادند که  نیازشان آب و نان نیست ،  نشان دادند که آنها نیاز عاطفی دارند . نشان دادند  به همه حاضرین در این مراسم به چشم فرزندانشان نگاه می کنند و چشم انتظار دیدن آنها هستند. امیدوارم پیام آنها را بفهمیم و تمرین کنیم تا همیشه همه ما ،  مهرورزی و عشق به هم نوع را سرلوحه کارهایمان قرار دهیم .

 

گزارش برنامه

برنامه راس ساعت ۱۰ ، با خوش آمدگویی جناب آقای صدیق ، اعضاء هیات مدیره خانه سالمندان و  آقای علی پناه  شروع و حاضرین همراه هیات امنا موسسه به عیادت سالمندان در بخش های مختلف این مرکز رفتند . آنها با  بحث و گفتگو و  تقسیم خوراکی  با  سالخوردگان ، از آنها دلجویی می کردند. هر لحظه صحنه های زیبایی رقم می خورد . صجنه های  زیبایی که لذت دیدنش فقط با حضور در آنجا  قابل لمس بود  . از شعر خوانی آن پدر سالمند تا نوازش مادرانه سالمند دیگر .

*

*

*

*

 سپس سالمندان و حاضرین دست در دست هم در فضای باز موسسه جمع شدند .

 

مراسم رسمی با اجراهای زیبایی گروه نمایشی قاصدک آغاز شد . عزت درگاهی و همکارانش هر چه در توان داشتند بکار گرفتند تا ساعاتی خوشی را برای سالمندان رقم بزنند و چقدر هنرمندانه این مهم را به انجام رساندند . اوج کار آنها هم اجرای نمایش طنزی بود که فضای خانه سالمندان را تشریح می کرد . این بخش از برنامه با تشویق حاضرین همراه بود و هر کدام به شیوه ای خوشحالی خود را در این جمع نشان می دادند.

 

*

 عزت درگاهی با همه وجودش به اجرای برنامه پرداخت.

سپس  استاد  رئوف به نمایندگی از وبلاگنویسان پشت تریبون قرار گرفت و سخنانش را با یاد خدای بزرگ شروع کرد . او در ابتدا  ، سلامش را نثار کودکان سالهای خیلی دور و جوانان چند سال پیش ابلاغ کرد . او با احساس حرفهایش را ادامه داد و گفت : ما و شما خردک نهالی بودیم که جوانی را طی کردیم ؛ به میانسالی رسیدیم تا اینگونه درختی سایه گستر شدیم .ما امروز خدمت شما رسیدیم تا از تجربیات خوبتان بیاموزیم . آماده ایم تا درس دوستی و محبت به همنوع خود را از شما بیاموزیم ؛ چون شما خواهران و برادران عزیز در یک مجموعه ، در یک فضا و با هم زندگی را سر می کنید و در شادی و تنهایی با هم شریک و یار و غمخوار همدیگر هستید . اما ما  که بیرون از این خانه هستیم بیشتر از شما احساس تنهایی می کنیم . ما با خدای خود عهد کرده ایم تا زمانی که عمر باقی است ، اگر توانستیم ، در حد امکان ، برای بهتر شدن شناختن خودمان ساعاتی را در کنار شما باشیم . یا شاید با شما همخانه شدیم ! چون زندگی روز بروز دشوار تر و نیاز به مکان های اینچنینی بیشتر می شود .

او در قسمت های دیگر از سخنان اش گفت : نباید این تصور وجود داشته باشد که خانه سالمندان جدای از فضای زندگی معمولی است و هر چه جلوتر برویم بیشتر به ضرورت این مکانها پی می بریم . او ادامه داد : بر خود لازم می دانیم به نمایندگی از تمام وبلاگنویسان لرزبان ، شاعران و تمام قلم بدستان مراتب قدردانی خود را از خاندان صدیق ، هیئت مدیره و کارکنان این موسسه  اعلام و برای آنها توفیق بیش از پیش آرزو کنیم . ایشان در پایان  شعر پر احساس  ” پیرسالی ” که از سرودهای خودشان می باشد را تقدیم حاضران کرد و خواند:

پیر سالی

آن سایه را من کشیده ام

که راحت

بر آن صندلی

جوانی ات را سوت بزنی

می بینی ؟

از آن همه درخت

همین عصا

سهم دست ها و پاهای من شده است

واز آن همه آواز

               این سمعک

عزیز من

تا سقف سال ها را

آینه کاری کنم

چشم هایم را

               ریز

                 ر

                 ی

                  ز

در صدای عقربه ها ریخته ام

حالا با جفتی شیشه ی کدر

سال ها چه دور

             چه دور

             چه د      و       ر    ایستاده اند

شناسنامه ها به سرعت

در سه صفحه ورق می خورند

 طعم شیر / غم نان و بوی خاک

در انتهای شناسنامه ام

 فرودگاهی ست که پروازش

تا  سمت خاک تنظیم شده است

استامپ ها و مهرها  آماده

وبلیطی یک طرفه

که جا به جا بشوم

            عزیز من

در این سال خانه

در قرنطینه ی پیش از پرواز

                     دلم گرفته است

که نمی دانم  

دست های خداحافظی ام را

باید به کدام سمت تکان بدهم

که  تو  ایستاده باشی .

 

استاد رئوف پر احساس برای حاضرین سخن گفت و شعر خواند

در ادامه آقای خشنود رئیس هیئت مدیره خانه سالمندان صدیق  به معرفی موسسه پرداخت و گفت : مرکز شبانه روزی سالمندان صدیق درسال 1376 به مساحت 12هزارمترمربع بنا به وصیت مرحوم مغفور حاج شکراله صدیق ازافرادخیر ونیکوکار شهرستان خرم آباد توسط فرزند ایشان جناب آقای محمدکاظم صدیق تأسیس  ووقف سازمان بهزیستی گردید.-این بنا درسال 1382 درراستای نگهداری ومراقبت شبانه روزی ازسالمندان بی بضاعت شروع به فعالیت نمودکه درسال1386 به خیرین(به صورت هیأت امنایی) واگذارگردید که باواگذاری مرکز به هیأت امنا (بدون هیچگونه نفع شخصی) نظارت ورسیدگی بیشتری صورت گرفت.-این مرکز تحت نظارت سازمان بهزیستی افتخار مراقبت ونگهداری وارائه خدمت به 70 نفرسالمند راداردکه هزینه های آن باهمت مردم خیرشهر خرم آباد وبعضاً افراد خیر استانی و یا کشورتأمین می گردد.او در بخشی دیگری  از سخنانش گفت : متاسفانه متمولین شهر چشم خود را نسبت به خانه سالمندان بسته اند و بیشتر کمک های مردم از طرف قشر متوسط و ضعیف جامعه است و آنها نان شب خود را با سالمندان تقسیم می کنند و این در حالی است که خیلی از ما خود را به بی خیالی زده ایم . ایشان از بانیان موسسه تشکر و اظهار امیدواری کردند که باورهای جامعه به آنجا برسد که نیازهای سالمندان را درک کنند و در کمک به آنها مشارکت کنند .

 

 آقای خشنود رئیس هیات مدیره خانه سالمندان

بعد نوبت آقای محمدکاظم صدیق بانی موسسه صدیق رسید . او سخنانش را با نام و یاد خدا شروع و به تشریح سابقه خانوادگی اش در کمک به نیازمندان و کارهای خیر پرداخت و گفت : او وقف را از سفارشات دین اسلام بیان کرد و بیان کرد که خانواده او در این امر پیشقدم بوده اند . ایشان لیست بلند بالایی از ساختمانها و مراکز وقف شده این خانواده ارائه و اظهار امیدواری کرد که تمام مردم در کارهای خیر مشارکت داشته باشند .

 حاج آقا صدیق بنیانگذار موسسه صدیق

در آخر برنامه ،  جناب آقای صدیق رسم مهمان نوازی لرستانی ها را به خوبی نشان داد  و همه را به صرف نهار دعوت کردند.   در حین صرف نهار هم حاج صادق علی پناه به بیان فعالیت های موسسه صدیق در تهران پرداخت  برنامه راس ساعت 14 با خاطرات خوش به پیان رسید  .

در پایان وظیفه خود می دانم از کلیه خدمتگزاران خانه سالمندان صدیق بخصوص خانم میرزایی ، خانم احمدی و خانم بازگیر ؛ گروه نمایشی قاصدک ؛ تمام  فعالان عرصه مجازی ، هیات امنا موسسه و همه حاضرین در این مراسم تشکر ویژه ای داشته باشم. امیدوارم این گونه برنامه ها تداوم داشته باشد و همه قبول کنیم که خانه سالمندان حقیقت  انکار ناپذیر جامعه امروزی ماست . پس  تلاش کنیم تا یار و یاور سالمندان باشی

 

هیئت مدیره خانه سالمندان

 

این هم خانواده مجازی من که آنها را با دنیایی عوض نمی کنم . در بخش بعدی گزارش ویژه ای از حضور وبلاگنویسان در این مراسم تقدیم خواهد شد . سپاس ار همه آنها

منبع : وبلاگ عبدالرضا قاسمی